Autor tekstów piosenek, scenarzysta i reżyser spektakli muzycznych, aktor i piosenkarz. Autor polskiej wersji językowej wielu piosenek w filmach, m.in.: „Shrek”, „Niedźwiedź w wielkim niebieskim domu”, „Mała Syrenka”. Wokalista i gitarzysta formacji rockowych: Bończyk/Krzywański oraz Nowe Sytuacje. Uczestnik festiwali i zdobywca wielu nagród, z których najważniejsze to: Grand Prix na 21. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu oraz Grand Prix na 16. Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Francuskiej w Lubinie. Od 2010 roku – członek Rady Artystycznej Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Od 2013 roku – dyrektor artystyczny Festiwalu Twórczości Wojciecha Młynarskiego. Współzałożyciel Fundacji Róbmy swoje dla kultury. Od roku 2016 wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej.Ma na swoim koncie kilka recitali: – Piosenki kilku Francuzów (2000),– Tango Kameleon (2002),– Recital na piano i bass (2009), – Mój Staszewski (2012),– Resume z wątkiem kosmicznym (2013),– Czarno-białe ślady (2014),– Kaczmarski – subiektywnie (2016)– Absolutnie. Bończyk śpiewa Młynarskiego (2018). Nagrał kilka płyt, m.in.: „Następny” (2001), „Tango Kameleon”(2003), „Depresjoniści”(2005), "Raj"(2008), "Ideologia snu", "Dzieci Hioba"(2010), "Mój Staszewski" (2012). Pisze teksty dla różnych wykonawców piosenki, m.in. dla Katarzyny Groniec, Michała Bajora i Mirosława Czyżykiewicza.Od lat spełnia się także w roli scenarzysty i reżysera koncertów oraz twórcy spektakli teatralnych, takich jak m.in.: – Obywatel w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu,– Kot w butach, Walc na trawie, Nie dorosłem w stołecznym Teatrze Syrena,– Singielka, Singielka 2 w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej,– Zorro w Teatrze Muzycznym w Łodzi,– Jacek Kaczmarski. Lekcja historii w warszawskim Teatrze Ateneum,– Młynarski obowiązkowo! w Teatrze 6. piętro w Warszawie,– Walc kameralny, czyli Pan Wasowski mniej znany w Teatrze Muzycznym w Toruniu.Jest twórcą cenionych spektakli poetyckich, m.in.: Wersety panteisty,O aniołach innym razem, 1944 – Miasto – 2012, Total Niemen, czyli o czym trąbo dzwonisz.W Teatrze Rozrywki zagrał Cliffa w musicalu Cabaret oraz Brada w premierowej obsadzie musicalu The Rocky Horror Show.Na chorzowskiej scenie wyreżyserował:– Terapię Jonasza (i również zagrał w niej główną rolę), – Kota w butach – obydwa spektakle wg własnego scenariusza,– musical Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana (napisał też polskie teksty piosenek), – Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając (w którym wziął również udział jako Głos Z Książki),– musical familijny Zorro,– musical Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba.Jest pomysłodawcą, reżyserem oraz wykonawcą (śpiew, gitara) w koncercie Poeci, których nam zabrakło.
W marcu 2017 r. podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu Kapituła Nagrody im. Aleksandra Bardiniego przyznała Jackowi Bończykowi DYPLOM MISTRZOWSKI.Od września 2018 r. do czerwca 2019 r. Dyrektor artystyczny Teatru Rozrywki.Foto: Tomasz Zakrzewski
Reżyser teatralny. Studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej, a w 1999 roku ukończył Wydział Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Jeszcze w czasie studiów był asystentem Mai Komorowskiej przy Letnikach M. Gorkiego (w których zresztą zagrał Dwukropka Siemiona Siemionowicza), Rudolfa Zioły przy Burzy W. Szekspira (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 1997) i Andrzeja Wajdy, z którym pracował przy realizacji Klątwy S. Wyspiańskiego (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 1997).W latach 1989-1992 wędrował po Polsce z prywatnym Teatrem im. Kici Koci Zbigniewa Micha i Wojciecha Królikiewicza. W 1998 roku Łukasz Kos wraz z Markiem Wroną wyreżyserował na deskach Teatru Ludowego w Nowej Hucie Dziady cz. III. Celę Konrada A. Mickiewicza. Kolejnym przedsięwzięciem był Zazum w stołecznym Teatrze Dramatycznym (2000). Było to liryczne przedstawienie z tekstami Dariusza Rzontkowskiego, nawiązujące stylistyką do niezapomnianego Kabaretu Starszych Panów. W latach 2001-2003 reżyser związany był z Teatrem Nowym w Łodzi, w którym wyreżyserował: Beztlenowce I. Villqista, współczesną operę kameralną pt. Mężczyzna, który pomylił żonę z kapeluszem M. Nymana, Kurkę wodną S. I. Witkiewicza oraz program rozrywkowy Go-Go, czyli neurotyczna osobowość naszych czasów z tekstami i muzyką Jakuba Przebindowskiego, który cztery lata później wystawił ponownie, tym razem w krakowskim Teatrze Scena STU.Następne realizacje Łukasza Kosa to:– Od dziś będziemy dobrzy P. Sali (Teatr Polski we Wrocławiu),– Sny I. Wyrypajewa (Teatr Rozmaitości w Warszawie)– Koronacja M. Modzelewskiego (Teatr Narodowy w Warszawie),– Paw królowej D. Masłowskiej (Teatr Studyjny PWSFTiT w Łodzi),– Starość jest piękna E. Vilar (Teatr Polonia),– Zapiski tego, który zniknął L. Janačka (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie),– Sonety Szekspira P. Mykietyna (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie),– Klątwa S. Wyspiańskiego (Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze),– Król Duch J. Słowackiego (Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi),– Sceny z życia małżeńskiego I. Bergmana (Och-Teatr w Warszawie),– Król dramatu M. Modzelewskiego (Teatr IMKA w Warszawie),– Bobiczek H. Levina (Teatr Zagłębia w Sosnowcu). Łukasz Kos jest również autorem inscenizacji dla dzieci. W warszawskim Teatrze Lalka przygotował spektakle pt. Sklep z zabawkami A. Popescu oraz Janosik. Naprawdę prawdziwa historia M. Walczaka. Na deskach Teatru Polskiego im. H. Konieczki w Bydgoszczy przedstawił współcześnie potraktowanego Kajtusia Czarodzieja J. Korczaka. Bankructwo małego Dżeka R. Bolesty wyreżyserował w stołecznym Teatrze Lalka. Łukasz Kos jest również współautorem (z Jackiem Papisem) filmu dokumentalnego „Zdzisław Maklakiewicz” (1996), traktującym o karierze jednego z najbardziej nietuzinkowych polskich aktorów filmowych. W roku 2004 reżyser zrealizował „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” P. Zelenki dla Teatru Telewizji. W Teatrze Rozrywki wyreżyserował Przebudzenie wiosny S. Saterai D. Sheika. NAGRODY:– ZŁOTA MASKA 2001– nagroda łódzkich recenzentów dla najlepszego reżysera sezonu za reżyserię „Beztlenowców” I. Villqista w Teatrze Nowym w Łodzi,– Nagroda publiczności dla spektaklu Beztlenowce na 5. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE w Katowicach 2002,– Nagroda za reżyserię spektaklu Od dziś będziemy dobrzy na 3. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej RZECZOWISTOŚĆ PRZEDSTAWIONA w Zabrzu oraz Nagroda za reżyserię spektaklu Kurka wodna S. I. Witkiewicza na 28. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (2003),– Nagroda za „wrażliwą i skuteczną pracę nad tekstem i aktorem” w przedstawieniu Koronacja M. Modzelewskiego na 4. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej RZECZOWISTOŚĆ PRZEDSTAWIONA w Zabrzu 2004,– Nagroda za inscenizację i reżyserię przedstawienia Sklep z zabawkami na 12. Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Lalek w Toruniu 2005,– ATEST – Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego za rok 2005, za przedstawienie Sklep z zabawkami (2006),– honorowe wyróżnienie dla przedstawienia Janosik. Naprawdę prawdziwa historia na 25. Ogólnopolski Festiwal Teatrów Lalek w Opolu 2011. Foto: Tomasz Zakrzewski
Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz reżyserii dramatu w Państwowym Instytucie Teatru Muzyki i Kinematografii w Sankt Petersburgu (obecnie Akademia Sztuki Teatralnej). Pierwsze spektakle zrealizował w teatrach Petersburga – Kolonię karną F. Kafki, Uczciwe życie wg B. Brechta (spektakl prezentowany na Festiwalu „Pod dachami St. Petersburga”, 1992), Śmiertelne gry wg F. Dürrenmatta oraz Ja, Feuerbach T. Dorsta. W Polsce zadebiutował jako reżyser we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. E. Wiercińskiego realizacją Szczęśliwych dni S. Becketta. Tam też wyreżyserował monodram Kontrabasista P. Süskinda w wykonaniu Cezarego Żaka. W Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, zrealizował m. in. sztuki: Glątwa nowa czyli w sidłach nudy S. I. Witkiewicza, Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza, Łagodna F. Dostojewskiego, Antygona Sofoklesa oraz Gwałtu, co się dzieje A. Fredry.Na scenie Teatru im. W. Horzycy w Toruniu wyreżyserował Czarną komedię P. Shaffera, Gwałtu co się dzieje A. Fredry, Ryszarda III W. Szekspira, Wujaszka Wanię i Wiśniowy sad A. Czechowa, Damy i huzary A. Fredry, Lekcję E. Ionesco, Moralność pani Dulskiej G. Zapolskiej, Marat/Sade P. Weissa, Zbrodnię i karę F. Dostojewskiego oraz spektakl 3 x Czechow.Współpracował również z Teatrem im. J. Kochanowskiego w Opolu (Wilki i owce A. Ostrowskiego, 3 siostry A. Czechowa), Teatrem Miejskim im. W. Gombrowicza w Gdyni (Bracia K. oraz Gracz F. Dostojewskiego), Teatrem Współczesnym w Szczecinie (Świętoszek oraz Don Juan Moliera, Gry śmiertelne F. Dürrenmatta, Mąż i żona A. Fredry), Teatrem Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie (przekład Walentynek I. Wyrypajewa), Teatrem Współczesnym w Warszawie (przekład Transferu M. Kuroczkina) i in. W roku 2007 Andrzej Bubień przyjął w Teatrze Satyry w Sankt Petersburgu (obecnie Teatr na Wasijewskiej) posadę głównego reżysera teatru. Stworzył tam unikatowy zespół aktorski, realizując konsekwentną politykę repertuarową, opierającą się na współczesnej, rosyjskiej i zagranicznej dramaturgii. To w tym właśnie czasie Teatr na Wasjewskiej zaczął pojawiać się na prestiżowych festiwalach teatralnych Europy. Szarańcza Biljany Srbljanović, Rosyjskie konfitury (trzy nominacje do Złotej Maski) oraz Daniel Stein – tłumacz (Nagroda „Złota Rampa” za najlepszy spektakl roku i nagroda premiera rządu Federacji Rosyjskiej za najważniejsze wydarzenie kulturalne roku w kategorii „teatr”) Ludmiły Ulickiej zdobyły najbardziej prestiżowe nagrody, przyznawane przez dziennikarzy i krytyków teatralnych w Rosji. Reżyser współpracuje również z węgierskimi scenami. W roku 2009 wystawił w Teatrze Csokonai w Debreczynie spektakl Obłom-Off wg sztuki Michała Ugarowa, uhonorowany nagrodą festiwalową oraz nagrodą publiczności za najlepszy spektakl roku. W roku 2011 wyreżyserował na tej samej scenie sztukę A. Ostrowskiego Koń ma cztery nogi a też się potknie. Najnowsze realizacje reżysera to m.in.:– Judaszek M. Sałtykowa-Szczedrina (Teatr Ateneum w Warszawie),– Udając ofiarę braci Presniakow (Teatr Ludowy w Krakowie-Nowej Hucie),– Pieszo S. Mrożka w Wielkim Teatrze Dramatycznym im. Grigorija Towstonogowa w Sankt Petersburgu (prapremiera rosyjska!),– Sierpień. Oklahoma. Hrabstwo Osage T. Lettsa (Akademicki Teatr w Omsku, cztery nominacje do Złotej Maski),– Wodewile wg A. Czechowa („Rok Rosji w Hiszpanii”, Toledo)– Curikow M. Kuroczkina (Teatr Polski w Szczecinie),– Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego i Pajace R. Leoncavalliego w Operze Nova w Bydgoszczy,– Operetka W. Gombrowicza (Teatr Narodowy w Budapeszcie). Imponującą listę inscenizacji uzupełnić należy o klasyczne wystawienia oper.Przedstawienia Andrzeja Bubienia były prezentowane na festiwalach i przeglądach teatralnych w Tallinie, Rydze, Wilnie, Lizbonie, Helsinkach, Hamburgu, Moskwie, Nowosybirsku, Lublinie i Toruniu. Andrzej Bubień jest również wykładowcą Sankt-Petersburskiej Państwowej Akademii Sztuki Teatralnej, na Wydziałach: Aktorskim i Reżyserii Dramatu.
W Teatrze Rozrywki Andrzej Bubień wyreżyserował monodram muzyczny Elżbiety Okupskiej Uczciwe życie, dramat Ubu król czyli Polacy A. Jarry’ego, musical Sweeney Todd S. Sondheima oraz Niedzielę w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a.WAŻNIEJSZE NAGRODY:
2014 – Grand Prix na 11. Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu za Operetkę.
Lipstick, to efekt półrocznej rezydencji w Teatrze Rozrywki, która jest nagrodą dla laureata Obserwatorium Artystycznego ENTRÉE.
Biuletyn Informacji Publicznej
Zasady rezerwacji i sprzedaży biletów - regulamin.
(20.11.1962-04.03.2012) Aktorka dramatu (ekstern). Absolwentka Studium dla Aktorów Lalkarzy w Będzinie oraz Wydziału Filologicznego (kulturoznawstwo) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Po scenach Będzina, Gniezna, Gorzowa Wielkopolskiego i Katowic, w roku 1994 związała się z Teatrem Rozrywki.Uczestniczyła także w produkcjach spektakli jako asystent reżysera. Była współautorką, wykonawczynią i koordynatorką cieszącego się do dziś dużym zainteresowaniem wśród młodzieży, a powstałego w roku 2008, projektu edukacyjnego SZKOŁA TEATRU. Najważniejsze role w Teatrze Rozrywki:– Wiedźma Zachodu w Czarodzieju z krainy Oz wg F. Bauma,– Freulein Kost w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Swatka Jenta w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Herodowa w Pastorałce L. Schillera,– Pamela w Oknie na Parlament R. Cooneya,– Roma Bobek w Szwagierkach M. Tremblaya,– Praskowia Fiodorowna / Depeszowa w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa.Występowała również w spektaklach muzycznych chorzowskiej sceny: Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a, West Side Story L. Bernsteina oraz Oliver! L. Barta (Stara Sally). Foto: Tomasz Zakrzewski
(28.03. 1927-30.06.2002) Po zdaniu matury brał lekcje śpiewu, był drukarzem, grał w pierwszoligowej drużynie piłki ręcznej, studiował prawo (które porzucił dla wychowania fizycznego), pływał na kutrach, łowiąc dorsze, a na „Darze Pomorza” zgłębiał tajniki dalekomorskiej nawigacji. Te intensywne poszukiwania własnego miejsca w życiu zaprowadziły go do... teatru. W 1949 roku zadebiutował (jako adept!) w tytułowej roli w „Amfitrionie” Plauta. Działo się to w Teatrze Miejskim w Gnieźnie. Po roku został zaangażowany przez Wilama Horzycę do zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu. W 1954 roku, już jako aktor-ekstern (po egzaminie u samego Aleksandra Zelwerowicza) przeniósł się do Operetki Śląskiej w Gliwicach. Scena ta na wiele lat miała stać się dla Stanisława Ptaka macierzystą. W 1958 roku, zauroczony ideą stworzenia nowoczesnego teatru muzycznego, wyjechał wraz z Danutą Baduszkową i Wacławem Śniadym do Gdyni. Zagrał tam kilka ważnych ról, m.in. w Balu w operze R. Heubergera, Orfeuszu w piekle J. Offenbacha i Pięknej Galatei F. Suppego. Po czterech latach jednak wrócił do Gliwic. Na imponującej liście jego osiągnięć artystycznych najjaśniej błyszczy do dziś sukces Don Kichota / Cervantesa w Człowieku z La Manchy M. Leugha. To właśnie po prapremierze polskiej tego musicalu Jerzy Waldorff stwierdził: „Dojść trzeba do wniosku, że Ptak jest dzisiaj najwyższej miary polskim aktorem operetkowym”. Stanisław Ptak występował również w Teatrze Muzycznym ROMA za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego i na niezliczonych koncertach w Europie, Ameryce i Australii. Z Teatrem Rozrywki związany był przez kilkanaście ostatnich lat życia. Stworzył tu znakomite role musicalowe i dramatyczne, jak chociażby:– Peachuma w Operze za trzy grosze B. Rechta i K. Weilla,– Jana N. Chyliczka w Firmie M. Hemara,– profesora Cudka / Czarodzieja w Czarodzieju w krainie Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,– Herr Schulza w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Kierownika grupy w Łotrzycach A. Osieckiej,– Showmana w Kaczo B. Schaeffera,– Mateusza w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery,– Naczelnika więzienia w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba,– Elfa / Filostrata w Śnie nocy letniej W. Szekspira,– Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leugha, D. Wassermana i J. Dariona,– Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka. NAGRODY: – Odznaka za zasługi dla województwa katowickiego (1964),– SREBRNA MASKA 1971 – plebiscyt „Wieczoru” i „Ekspresu Wieczornego” na najbardziej popularną parę polskich aktorów,– Nagroda III stopnia Ministra Kultury i Sztuki za „osiągnięcia artystyczne w dziedzinie wokalistyki” (1973),– ZŁOTA MASKA 1986 za rolę Stomila w Tangu S. Mrożka w Teatrze Nowym w Zabrzu,– ZŁOTA MASKA 1994 za rolę Tewjego Mleczarza w Skrzypku na dachu,– ZŁOTA MASKA 1998 za rolę Cervantesa / Don Kichota w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (1997).Foto: archiwum Barbary PtakBIBLIOGRAFIA:
(23.05.1954-25.06.2013)Był jednym z najbardziej wytrawnych aktorów Województwa Śląskiego i wielką osobowością chorzowskiej sceny. Stworzył tu kilka naprawdę wybitnych kreacji i ogromną liczbę znakomitych ról, w tym również drugoplanowych „smaczków.Zanim jednak Jacenty Jędrusik odnalazł swoje miejsce w musicalu, ukończył łódzką „Filmówkę” i jako aktor dramatyczny zaangażował się do Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Zagrał tam:– Jurka Zawidzkiego w Szaleństwach panny Ewy wg K. Makuszyńskiego,– Andre Skuncę w Przedstawieniu „Hamleta” we wsi Głucha Dolna I. Brešana (także asystent reżysera),– Żebraka Franciszka / Posąg Komandora w Don Juanie Moliera (także asystent reżysera),– Księcia Fijołka w Królu Tulipanie III W. Lasonia,– Wojciecha Bogusławskiego / Milorda Rydynga w Henryku VI na łowach W. Bogusławskiego. Po dwóch sezonach podjął pracę w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Na katowickiej scenie sukcesy odnosił w formach groteskowych, w rolach magów i szarlatanów, aranżujących wyimaginowaną rzeczywistość teatralną. Przez osiem sezonów zagrał kilka bardzo ważnych ról, m. in.:– Don Antonia w Zielonym gilu T. de Moliny,– Andrzeja w Kolonii wyzwolenia S. Brejdyganta,– Strażnika w Szewcach S. I. Witkiewicza,– Pieniążka w Popiele i diamencie J. Andrzejewskiego,– Hrabiego Szarma w Operetce W. Gombrowicza,– Diabła w Panu Twardowskim I. Szczepańskiej,– Kucharza w Amadeuszu P. Shaffera,– Nauczyciela tańca w Cydzie S. Wyspiańskiego,– Hołysza w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego,– Cyryla w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza,– Nepommucka w Pigmalionie G. B. Shawa– Helikona w Kaliguli A. Camusa. W Teatrze Rozrywki zadebiutował (gościnnie) rolą Kelnera w spektakluDzisiaj wielki bal w Operze wg Juliana Tuwima. Role na chorzowskiej scenie:– Rodrigo Betonez w Kacie i błaźnie J. Ježka, J. Wericha i J. Voskovca,– Bocian Bonifacy w Krainie Sto Piątej Tajemnicy wg Z. Żakiewicza,– postaci w spektaklu W Stryjskim parku na festyni W. Dzieduszyckiego,– Szczur Teatralny w Operze za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla,–Konferansjer i Generał Haig w Rozkosznej wojnie J. Littlewooda, Ch. Chiltona i T. Allana,– postaci w Kramie z piosenkami L. Schillera (również reżyseria),– Hugo Brandt w Firmie M. Hemara,– Konferansjer w spektaklu Muzyka: Werner Richard Heimann J. Skwarka,– Generał rekrutów / Wujek Henry / Strażnik w Czarodzieju z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane’a wg F. Bauma,– Przeor Zakonu II w Monachomachii wg I. Krasickiego,– Mistrz Ceremonii w Cabarecie J. Kandera i F. Ebba,– Pan 2 w spektaklu Jurt Tucholsky: duże z pianką J. Skwarka,– Stary w Śladach J. Szajny,– Altum w Księżniczce Turandot C. Gozziego,– Lejzor Wolf w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Pan Philips w Ani z Zielonego Wzgórza wg L. M. Montgomery (również asystent reżysera),– Juan Perón w Evicie A. L. Webbera i T. Rice’a,– Rabin / Żydek w Pastorałce L. Schillera,– Richard Willey w Oknie na Parlament R. Cooneya,– Rotmistrz Bardior w sztuce Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego,– Rumiancew w Oceanie Niespokojnym A. Rybnikowa i A. Wozniesienskiego,– Służący / Sancho Pansa w Człowieku z La Manchy M. Leigha, D. Wassermana i J. Dariona,– Molina w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba (również asystent reżysera),– Anioł w Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,– Profesor Everett Scott w musicalu The Rocky Horror Show R. O’Briena,– Członek Chorzowskiej Kompanii Szekspirowskiej w spektaklu Dzieła wszystkie Szekspira w nieco skróconej formie wg W. Szekspira,– Król Herod w Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,– Mr. Stuart w przedstawieniu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,– Nikodem Dyzma w spektaklu Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza,– Biskup Laxu w farsie O co biega? P. Kinga (również asystent reżysera),– Andrzej Fokicz w Balu u Wolanda Ł. Czuja wg M. Bułchakowa,– postaci w KRZYKU według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,– Nowak w sztuce Odjazd F. Apkego,– Schrank w West Side Story L. Bernsteina,– Francis Otis w Canterville Ghost J. Williamsa,– Ray Blackburn w Spin – musical D. Pashleya,– Ksiądz Piórko w Terapii Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,– Gabriel John Utterson w musicalu Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a,– Arderiu w Przygodzie fryzjera damskiego Ł. Czuja wg E. Mendozy,– Pan Bumble w musicalu Oliver! L. Barta,– Franciszek Ford w sztuce Wesołe kumoszki. Musical GZ. Dorana, P. Englishby’ego i R. Bolta,– Max Białystok w Producentach M. Brooksa,– Herr Rilow, Herr Stiefel, Doktor Von Brausepulver w musicalu Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika wg F. Wedekinda,– Mąż 2 w Położnicach szpitala św. Zofii P. Demirskiego,– Góral w historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera,– Sweeney Todd w musicalu Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,– Baťa, Hitler, Barman, Przedstawiciel Partii, Szef Pragokoncertu, Karel Gott, Wacław i in. w sztuce Gottland Mariusza Szczygła (także asystent reżysera). Imponującą listę znakomitych kreacji w Teatrze Rozrywki uzupełnia udział w kilkunastu spektaklach poza chorzowską sceną, role w filmach fabularnych (debiut w Gorączce mleka w reż. Juliusza Machulskiego), takich jak: Wojna i miłość w reż. Moshé Mizrahiego, Magma w reż. L. Staronia, Na straży swej stać będę w reż. K. Kutza, Rodzina Kanderów w reż. Z. Chmielewskiego, Angelus w reż. L. Majewskiego, Przygody dobrego wojaka Szwejka w reż. W. Gawrońskiego, Los Chłopacos w reż. G. Reguły, Co słonko widziało w reż. M. Rosy, Laura w reż. R. Dunaszewskiego – produkcja tvn), udział w spektaklach Teatru Telewizji (chociażby w kultowym Fryzjerze M. Pieprzycy czy Pakamerze J. Matuli), serialach tv (Daleko od szosy, Blisko, coraz bliżej, Sensacje XX wieku, Zdaniem obrony i in.) i wreszcie – do perfekcji opanowana rola konferansjera na koncertach i balach. NAGRODY:– ZŁOTA MASKA 1984 „wyróżniającemu się, młodemu aktorowi” oraz za rolę Diabła w Panu Twardowskim,– ZŁOTA MASKA 1991 za Konferansjera-Generała Haiga w Rozkosznej wojnie,– SPECJALNA ZŁOTA MASKA im. red. Barbary Sośnierz (1993) za Mistrza Ceremonii w Cabarecie,– Chłopiec z łabędziem – Nagroda Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury (2000),– Złota Honorowa odznaka Zasłużony dla Województwa Śląskiego (2012)– Srebrny Medal "Zasłużony dla kultury GLORIA ARTIS" (2013).W roku 2015 Stowarzyszenie Miłośników Chorzowa im. J. Ligonia wydało biografię aktora pióra Jolanty Król pt. "Dobrym aktorem można być wszędzie, czyli subiektywny portret Jacentego Jędrusika".Foto: Tomasz Zakrzewski
(19.06.1947-15.07.2002) Należał do najbardziej interesujących i najintensywniej pracujących reżyserów swojego pokolenia. Ceniony przez aktorów za konkretność i zdecydowanie w pracy, przedstawiał zawsze jasno i klarownie koncepcję widowiska. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Pracę rozpoczął w roku 1972, jako asystent dyrektora ds. reklamy w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu, ale już po roku został asystentem reżysera w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego. W latach 1976-1982 był etatowym reżyserem w Teatrze Wybrzeże Gdańsk, przez rok pracował w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu, by w roku 1984 przyjąć obowiązki reżysera w chorzowskim Teatrze Rozrywki. Kariera reżyserska Marcela Kochańczyka rozwijała się błyskotliwie; w ciągu kilku zaledwie lat zdobył większość liczących się krajowych nagród na festiwalach, w tym na prestiżowym Festiwalu Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Reżyserował w Gdańsku, Opolu, Lublinie, Szczecinie i Warszawie, współpracował też z teatrami niemieckimi, m. in. z teatrem w Giessen. Wyreżyserował kilka spektakli Teatru Telewizji. Nie miał określonych preferencji gatunkowych, próbował wszystkich niemal konwencji. Wśród najlepszych swoich przedstawień wymieniał Wroga ludu H. Ibsena, Czarny romans W. Terleckiego, Szewców Witkacego i niemiecką wersję Gombrowiczowskiej Iwony, księżniczki Burgunda. W Teatrze Rozrywki zrealizował spektakle:– Huśtawka C. Colemana (1985),– Betlejem polskie L. Rydla (1987),– Kraina Sto Piątej Tajemnicy Z. Żakiewicza (1988),– Opera za trzy grosze B. Brechta i K. Weilla (1990),– Cabaret J. Kandera i F. Ebba (1992),– Skrzypek na dachu J. Bocka, J. Steina i S. Harnicka (1993),– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera (1993),– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a (1994),– Nunsense D. Goggina (1995),– The Rocky Horror Show R. O’Briena (1999)– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a (2000).Realizatorzy i aktorzy czterech z nich zostali nagrodzeni ZŁOTYMI MASKAMI. W roku 1996 został laureatem Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury. Foto: Andrzej A. JohnBIBLIOGRAFIA:
