To projekt edukacyjny, wystawa interaktywna, która zainspirowana została spektaklem „Curie – trzy kolory”. Widz, uczestnik zostanie zaproszony do obejrzenia wystawy, podzielonej na trzy kolory i trzy etapy: od rozpoczęcia życiowej podróży wielkiej naukowczyni, przez część biografii dotyczącej działalności naukowej, aż do jej śmierci. Uczestnicy wystawy będą brali czynny udział w wydarzeniach.
Interaktywny spektakl, angażujący młodzież do wspólnego kreowania w czasie rzeczywistym, wykorzystujący zasoby teatru, potencjał możliwości cyfrowych oraz teksty kultury, zgodne z podstawą programową. Materiał dydaktyczny opracowany został przez pedagogów oraz wybitnych praktyków teatru. Składa się ze scenariusza oraz nagrań audiowizualnych z wypowiedziami twórców, artystów i pracowników teatru.
O CZYM NIGDY NIE POWIEM SWOIM RODZICOM konfrontacja / pokaz powarsztatowy
Wydarzenie dla widzów od 14 roku życia.
Tkwię w zawieszeniu między pragnieniem wyrażenia siebie a nieustannym strachem przed osądem. Słowa utykają mi w gardle – milczenie wydaje się łatwiejsze niż tłumaczenie emocji. To moje limbo– stan zawieszenia między słowami a ciszą, pomiędzy pragnieniem bliskości a lękiem przed odrzuceniem. Waham się, gdy mam Cię poprosić o pomoc. Czuje się niewysłuchany. Mój wewnętrzny bunt nie znajduje ujścia. Czego właściwie chcę? To tak, jakby mnie pytali, co chcę na obiad, a ja już dawno nie mam apetytu. Mam siedemnaście lat i wiem, że czegoś ode mnie oczekujecie. Wiem, bo czuję to jak ciężar na ramionach. Spełnienie oczekiwań… to brzmi, jakbym miał wygrać jakąś nagrodę. A ja chce po prostu przestać to słyszeć.
Chcecie, żebym był „dobrym dzieckiem”. Co to w ogóle znaczy? Mam się uczyć, nie spóźniać, nie sprawiać kłopotów, być grzeczny, uprzejmy, szanować wasze zasady? Chcecie, żebym był taki, jakim wy mnie widzicie… ale to chyba nie ja, a ktoś, kto pasuje do waszego idealnego obrazka. Czy spełnione przeze mnie oczekiwania to niespełnione przez was marzenia? Ja wcale nie wiem, czy chcę, czy potrafię być tym wszystkim, kim chcecie, żebym był. Próbuję, ale to nie zawsze wystarcza. I ciągle ten strach, że zawiodę – że nigdy nie będę wystarczająco dobry. Chciałbym czasem powiedzieć wam, co naprawdę myślę, ale boję się, że tego nie zrozumiecie. Że będziecie rozczarowani, zawiedzeni. Mówię sobie, że pewnego dnia, kiedy będę miał swoje życie, może przestanę czuć ten lęk, tę presję. Mam być „kimś”. A ja czasem czuję, że gubię się już teraz, że nie wiem, czy chcę takiego życia. Może nie chcę być kimś. Może chcę być sobą. I chyba chciałbym, żeby to wystarczyło. Chcę przełamać niewidzialne bariery. Chcę nie bać się bać.
Spektakl powstaje we współpracy z młodzieżą w wieku 16-18 lat, która nie boi się stawiać pytań o granice komunikacji, o potrzeby, których wyrażenie wiąże się z ogromnym wysiłkiem i lękiem. To manifest młodych ludzi, którzy mają dość stereotypów i szufladkowania. Spektakl prowokuje do refleksji nad tym, co jako dorośli przeoczamy w codziennych rozmowach z młodym pokoleniem – a co nigdy nie zostaje wypowiedziane. To teatr, który chce słuchać i dać głos nastolatkom, mierzącym się z niewypowiedzianymi słowami, skrywanymi pragnieniami i bólem, o którym nigdy nie mówią swoim rodzicom.
Tobiasz Sebastian Berg
opieka artystyczna: Tobiasz Sebastian Berg muzyka : Grzegorz Rdzak dramaturgia: Beniamin Bukowski przestrzeń: Barbara Binkowska video: Zuza Krajewska kostiumy: Edyta Jermacz
Realizacja przedsięwzięcia pn. „O CZYM NIGDY NIE POWIEM SWOIM RODZICOM” objęta jest wsparciem w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności w formie grantu z planu rozwojowego w ramach Inwestycji A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju. Umowa nr 407/KPO.GRANTY/NIMiT/2024.
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury Kultura - Interwencje. Edycja 2024”.
Celem projektu jest stworzenie interaktywnej wystawy zdjęć artystów związanych ze wszystkimi zespołami artystycznymi Teatru Rozrywki. Wystawa ma na celu przybliżenie widzom codziennego życia i pracy artystów teatralnych, umożliwiając im bliższe poznanie osób i ich ról w spektaklach, skrócenie dystansu artysta-widz. Wystawa, która zastąpi obecną wystawę fotografii w foyer Dużej Sceny, ma na celu zwiększenie zainteresowania sztuką teatralną i promowanie naszej działalności. Przy portretach artystów pojawią się kody QR z odnośnikami do nagrań audio. Stworzymy wspólnie most między artystami a publicznością i pozwolimy zbliżyć się widzom do świata teatru.
Urodzony 18 sierpnia 1992 roku reżyser oświetlenia z bogatym doświadczeniem w pracy nad różnorodnymi wydarzeniami kulturalnymi i artystycznymi.
Karierę zawodową rozpoczął w wieku 17 lat jako technik oświetlenia w firmie Target Sound, gdzie przez trzy lata zdobywał wiedzę i doświadczenie, by następnie rozpocząć pracę jako samodzielny realizator oświetlenia. Od 2015 roku związany z Teatrem Śląskim, gdzie pod okiem doświadczonych kolegów i koleżanek rozwijał pasję do tworzenia wyjątkowej oprawy oświetleniowej spektakli teatralnych.
Współtworzył światło do takich produkcji jak:
Wujek 81. Czarna Ballada w reżyserii Roberta Talarczyka W 80 dni dookoła świata oraz Antygona w Nowym Jorku w reżyserii Filipa Gieldona.
Jako operator konsolety oświetleniowej i realizator oświetlenia współpracował z uznanymi twórcami, takimi jak: Marcel Sławiński, Katarzyna Borkowska, Justyna Łagowska, Katarzyna Łuszczyk, Małgorzata Bulanda, Mirek Kaczmarek oraz Maria Machowska.
Jako twórca światła do spektakli ma na swoim koncie następujące tytuły:
Korfanty. Rebelia (reż. Robert Talarczyk) Nikaj (reż. Robert Talarczyk) Callas (reż. Robert Talarczyk) Testosteron (reż. Robert Talarczyk) Inteligenci (reż. Robert Talarczyk) Wiele Demonów (reż. Jacek Głomb).
Odpowiadał za oprawę wizualną wielu wydarzeń, w tym:
Złote Maski 2019 Nie rzucim ziemi – 100. rocznica II Powstania Śląskiego75. rocznica Powstania Warszawskiego Koncert z okazji dziesięciolecia TAURON areny To Kraków tworzy metamorfozy Koncert upamiętniający Pacyfikację Kopalni Wujek w Śląskim Centrum Wolności i Solidarności przy kopalni Wujek
W latach 2018–2024 pracował nad trasami stand-upowymi Please Stand Up oraz Stand Up Festival, a także nad trasami koncertowymi Pieśni współczesne oraz produkcjami Miuosha Początek Kosmosu i Przyjdź do mnie.
Na co dzień jako realizator oświetlenia współpracuje z zespołem Pectus oraz śląskim artystą Miuoshem. Na swoim koncie ma setki zrealizowanych koncertów, eventów oraz gal i wydarzeń artystycznych, którymi zbudował swoją renomę w świecie oświetlenia scenicznego.
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (2021). W 2023 roku ukończyła z wyróżnieniem Accademia Costume e Moda a Roma (Akademia Kostiumu i Mody w Rzymie). Magister sztuki, magister kostiumografii (Master di I livello L'arte e il mestiere del costumista). Należy do Associazione Italiana Scenografi Costumisti Aredatori A.S.C. (Włoskie Stowarzyszenie Scenografów, Kostiumografów i Dekoratorów).
Anna Drobczyk rozpoczęła karierę kostiumografki w 2018 roku współpracą ze Szkołą Filmową Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach, gdzie zrealizowała wiele filmów krótkometrażowych w charakterze kostiumografki i scenografki (Helena 25/65, Dygot, Studentki, Swoboda i in.). Następnie pracowała jako asystentka kostiumografa w teatrach w Polsce (Teatr Żeromskiego w Kielcach, Teatr Powszechny w Łodzi, Teatr Polski we Wrocławiu, Opera Śląska w Bytomiu) oraz we Włoszech w Teatro dell'Opera di Roma. Jako samodzielna kostiumografka pracowała również w Teatrze Rozbark w Bytomiu przy spektaklu tanecznym Mokosz oraz na planach reklam komercyjnych i kampanii społecznych.
Ma także doświadczenie krawieckie, które zdobywała w pracowniach Teatru Rozrywki, Teatro dell'Opera di Roma oraz w niezależnej pracowni Officina Farrani w Rzymie.
Obecnie poza pracą w Teatrze Rozrywki, gdzie pełni funkcję asystentki scenografa, wykłada kostiumografię teatralną w Międzynarodowej Szkole Kostiumu i Projektowania Ubioru (MSKPU) w Warszawie.
Skrzypaczka, altowiolistka
Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
Współpracowała m.in. z zespołami NFM Filharmonii Wrocławskiej oraz NFM Orkiestry Kameralnej Leopoldinum, z którymi dokonała licznych nagrań, w tym płyty Made in Poland, uhonorowanej nagrodą muzyczną Fryderyk.
Jako muzyk sesyjny nagrywała wielokrotnie muzykę rozrywkową, do filmów oraz reklam. Współpracowała także z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu, gdzie grając partie instrumentalne, współtworzyła monodram Macieja Musiałowskiego Bohater.
Brała udział w wielu festiwalach muzycznych takich jak: Chopin i jego Europa, Szalone Dni Muzyki, Warszawska Jesień, DrumFest, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Cassalmaggiore Festival, Musica Polonica Nova, Leo Festival, Musica Electronica Nova, Wratislavia Cantans. Koncertowała w wielu krajach Europy i poza jej granicami.
Jest również pedagogiem, fascynuje ją rozwój muzyczny dzieci. Od 2016 roku prowadzi na terenie Wrocławia zajęcia gordonowskie i warsztaty instrumentalne m.in. w Szkole Muzycznej Allegretto, Centrum Edukacyjnym NFM, w Operze Wrocławskiej.
Współtworzy ear-learning.pl – platformę edukacyjną do nauki teorii muzyki.
Skrzypaczka
Absolwent Państwowego Policealnego Studium Wokalno-Aktorskiego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.
Debiutował w 2014 roku w spektaklu Dźwięki Muzyki w reż. Marii Sartovej w Gliwickim Teatrze Muzycznym, gdzie również wcielił się w tytułową rolę w spektaklu Pinokio w reż. Pawła Gabary.
W czasie studiów w Gdyni można było zobaczyć go na deskach tamtejszego Teatru Muzycznego w takich tytułach jak:
Mistrz i Małgorzata, reż. Janusz JózefowiczSomething Rotten, reż. Tomasz Dudkiewicz Lalka, reż. Wojciech Kościelniak Skrzypek na Dachu, reż. Jerzy Gruza
Związany między innymi z Teatrem Muzycznym „Wit-Wit” oraz Bałtyckim Teatrem Różnorodności.foto. Artur Wacławek