Pietruszka – rozszerzenie

22. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A Part
 
PIETRUSZKA – ROZSZERZENIE
Granhøj Dans (Dania)
 
Polska premiera!
 
UWAGA!
SPRZEDAŻ BILETÓW – WYŁĄCZNIE W KASIE TEATRU ROZRYWKI
(nie ma możliwości zakupu przez Internet!)

Granhøj Dans to znakomity wizualny teatr tańca z Aarhus w Danii, założony i prowadzony przez tancerza i choreografa Palle Granhøja. Punktem wyjścia do wszystkich, realizowanych od blisko 30 lat przedsięwzięć grupy jest „technika przekraczania przeszkód” ("Obstruction"). W procesie kreacji zadaniem aktora-tancerza jest praca nad własną osobowością, przekraczanie własnych ograniczeń i wydobycie z tego, co wewnętrzne cech ogólnych, rzucających światło na ludzką egzystencję w ogóle. Dlatego też w spektaklach Granhøj Dans obserwujemy na scenie nie tyle tancerzy i choreografię, co po prostu: mężczyzn i kobiety – szczerych, prawdziwych i kompletnych. Od kilku lat Palle Granhøj wraz z międzynarodową grupą performerów tworzy spektakle nawiązujące do muzycznej klasyki, zarówno rozrywkowej (Cohen), jak i poważnej (Mahler, Strawiński).
„Pietruszka – Rozszerzenie” to kolejna autorska interpretacja baletu Strawińskiego, po świetnie przyjętym dyptyku Granhøj Dans opartym na sławnym „Święcie wiosny”.

„Pietruszka ” Granhøja to jedyna w historii godzinna wersja tej baletowej tragifarsy z 1911 roku, traktującej o miłosnym trójkącie trzech lalek, powołanych do życia przez ponurego lalkarza Czarodzieja podczas jednego z rosyjskich „skomorochów”. W oryginale, w Balecie Diagilewa, główną rolę tragicznie zakochanego klauna Pietruszki zagrał jego gwiazdor Wacław Niżyński. W interpretacji Granhøj Dans „Pietruszka” to prawdziwie międzynarodowy eksperyment taneczno-muzyczny, realizowany przez Duńczyka z udziałem pianistki z Rosji oraz czwórki aktorów-tancerzy rodem z czterech krajów: Grecji (Balerina), Szkocji (Maur), Węgier (Pietruszka) i Polski (Czarodziej). W chwilami żartobliwym, chwilami tragicznym tonie teatralność, muzyczność, sztuki wizualne i taniec zespalają się w jedno, tworząc intrygującą, niesztampową całość.
 
Reżyseria: Palle Granhøj.
Występują: Bill Eldridge, László Fülöp, Mikolaj Karczewski, Sofia Pintzou, Maria Eshpai.
Muzyka: Igor Strawiński.

A to Polska właśnie!

A TO POLSKA WŁAŚNIE
Koncert Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk
 
Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny to jeden z największych polskich zespołów folklorystycznych, założony 1 lipca 1953 przez Stanisława Hadynę oraz Elwirę Kamińską; siedziba zespołu mieści się w pałacu w Koszęcinie. Ponad stuosobowy skład artystyczny obejmuje chór, balet i orkiestrę. Poziom artystyczny Zespołu przyniósł mu uznanie na całym świecie, liczne nagrody i dyplomy honorowe. „Śląsk” odwiedził 44 kraje na pięciu kontynentach i dał ponad 7 tysięcy koncertów dla ponad 25 milionów widzów.

 


Obecnie w repertuarze Zespołu znajduje się kilkanaście różnorodnych form artystycznych - od wielkich widowisk przynoszących barwną i dynamiczną panoramę folkloru wszystkich regionów kraju, poprzez wielce efektowne koncerty edukacyjne, aż po prezentacje muzyki klasycznej i sakralnej.




W swoim dorobku Zespół ma także 12 płyt wydanych w Złotej Kolekcji "Śląska"– wydawnictwa będącego doskonałą kolekcją narodowej muzyki i pieśni. Cztery z nich posiadają status Złotej, jedna Platynowej Płyty.
 




A TO POLSKA WŁAŚNIE to koncert ukazujący piękno kultury narodowej na tle bogactwa spuścizny regionalnej. Całokształt widowiska stanowią ludowe pieśni i tańce charakterystyczne dla poszczególnych regionów Polski, wzbogacone choreografiami tańców narodowych. Dynamika koncertu i barwne kostiumy sceniczne tworzą widowisko, które przenosi widza w świat malowniczej kultury ludowej.

Więcej o zespole: http://www.zespolslask.pl/pl/#

Joanna Możdżan

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach na Wydziale Kompozycji, Interpretacji, Edukacji i Jazzu (specjalność wokalistyka jazzowa) i Międzywydziałowego Studium Pedagogicznego Akademii Muzycznej. Wokalistka, nauczyciel śpiewu. W latach 2015-2018 członek Międzynarodowej Organizacji Nauczycieli Śpiewu IVTOM (International Voice Teachers of Mix).
Laureatka festiwali piosenki francuskiej i literackiej. W dorobku ma między innymi: laur „Złotej Maski” na Festiwalu Ogólnopolskim Piosenka w Teatralnej Masce w Zamościu, I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Francuskiej w Bańskiej-Bystrzycy na Słowacji, I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Francuskiej im. Edith Piaf w Krakowie, nagrodę specjalną od Związku Artystów Scen Polskich na Festiwalu im. Łucji Prus „W żółtych płomieniach liści” w Białymstoku, I miejsce na Festiwalu Al Legro – Tribute to Szpilman w Sosnowcu.

Od 2016 roku członek zespołu wokalnego w Teatrze Rozrywki. Wystąpiła dotychczas w licznych produkcjach teatralnych i musicalowych, takich jak:
- Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice'a,
- Jekyll And Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse'a,
- Billy Elliot E. Johna i L. Halla,
- Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,
- Bulwar Zachodzącego Słońca A. L. Webbera,
- Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,
- Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
- Producenci M. Brooksa,
- Pinokio. Il grande musical P. Ronchettiego i S. Marconiego.

Oprócz udziału w spektaklach wraz z zespołem wokalnym teatru, Joanna Możdżan otrzymała również następujące role w spektaklach:
- Chawa w musicalu  Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,
- Frieda w musicalu Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima, J. Lapine'a,
- Masza (Świta Elżbiety Benning) w musicalu Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
- Girlsa w musicalu Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba,
- Michelle w musicalu Zakonnica w przebraniu A. Menkena,
- Plameczka Pac w musicalu Koty A. L. Webbera,
– Sandy w musicalu Tootsie D. Yazbeka.

Bierze również udział w koncertach Teatru Rozrywki, m.in. 25. Przebojowa noc sylwestrowa, Raduj się świecie.

W listopadzie 2021 r. odbyła się premiera autorskiego recitalu Joanny Możdżan - La Femme de Paris, powstałego w ramach projektu Sena Inicjatyw Artystycznych PO GODZINACH. Podczas koncertu artystka wykonała największe przeboje piosenki francuskiej.


Foto: Tomasz Zakrzewski

 

BPolar

22. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A Part
 
BPOLAR (DWUBIEGUNOWY)
Ayit Ensemble / Beer Sheva Fringe Theatre (Izrael)
 
Po raz pierwszy w Polsce!

UWAGA!
SPRZEDAŻ BILETÓW – WYŁĄCZNIE W KASIE TEATRU ROZRYWKI
(nie ma możliwości zakupu  przez Internet!)

Ayit Ensemble to grupa teatralna, powołana do życia w Beer Sheva Fringe Theatre, ośrodku teatralnym położonym w samym sercu izraelskiego południa, w Beer Sheva, stolicy regionu Negew i Galilea. Beer Sheva Fringe Theatre to teatr impresaryjny, ale także (lub przede wszystkim) aktywne centrum kreowania własnych oryginalnych produkcji teatralnych o charakterze alternatywnym i awangardowym. Członkowie Ayit Ensemble to artyści „rdzenni”, mieszkający i tworzący w Beer Sheva.


 
BPolar (Dwubiegunowy) to duża autorska produkcja teatralna, będąca wizualną adaptacją Pamiętnika wariata Mikołaja Gogola, noweli, która jest jednym z pierwszych w literaturze opisów choroby dwubiegunowej, na którą cierpi – jak podają niektóre badania – nawet 1% światowej populacji. Reżyserem BPolar jest Yoav Michaeli, doświadczony awangardowy twórca teatralny, jeden z założycieli Beer Sheva Fringe Theatre i jego dyrektor artystyczny. Przedstawienie jest eksperymentem scenicznym, próbą zaprzężenia gogolowskiej opowieści, traktującej o perturbacjach urzędnika wpadającego w sidła obsesyjnej miłości, co wiedzie go ku chorobie psychicznej, w maszynerię bezsłownego teatru totalnego.


 
Na BPolar składają się: gogolowski temat, rozbudowane działania sceniczne, muzyka i video art. Spektakl jest uznawany za jeden z najważniejszych manifestów współczesnego izraelskiego teatru awangardowego.
 
reżyseria: Yoav Michaeli
scenografia: Avi Sechvi
wideo: Eli Levy
muzyka oryginalna oraz oprawa muzyczna: Amir Groman.
 

występują:
Oren Atias
Reut Barbie
Roi Gur
Avihay Cohen
Ofer Freeman
Tal Shlachtman.
 
Więcej na www.fringeB7.co.il

Poświatowska / Radek

POŚWIATOWSKA / RADEK

Janusz Radek w bardzo nowoczesnej, wręcz eksperymentalno-elektronicznej odsłonie śpiewa i gra swoje utwory do tekstów Haliny Poświatowskiej.
 
To zupełnie nowe oblicze Artysty, wyraz jego aktualnych fascynacji muzycznych – recital mimo wykorzystania wierszy poetki wymyka się pojęciu piosenki literackiej. Kompozycje harmonijnie uzupełniają nowoczesne elektroniczne brzmienia, podążając nawet w stronę powolnego i nastrojowego, przestrzennego ambientu. Wokalista podczas koncertu gra na instrumentach klawiszowych, a wspomaga go znany m.in.: z zespołu Pudelsi, pianista młodego pokolenia Adam Drzewiecki.
 
Po raz pierwszy wiersze Poświatowskiej pojawiły się na płycie Dziękuję za miłość w 2007 roku. To był debiut autorski Artysty, wsparty w wersji tekstowej kilkoma wierszami Poświatowskiej, a w muzycznej – niezwykłymi aranżacjami Mateusza Pospieszalskiego. Płyta szybko zyskała status złotej, a piosenka Kiedy U... Kochanie do dziś pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Janusza Radka.
 
Duet Poświatowska/Radek dla fanów obojga Artystów okazał się idealnym połączeniem. "Po każdym niemal koncercie słyszę komentarze i prośby o więcej Poświatowskiej w mojej muzyce. Sam też nie potrafię oprzeć się urokowi jej wierszy" mówi Janusz Radek. "Jej poezja zastępuje mi iluzję medialną. Poezja jest szpicą intelektualną, językową. Ci którzy ją tworzą, to wizjonerzy, taka była też Halina Poświatowska. Stworzyła niezwykle uniwersalne, mam wrażenie, wiersze, które z jednej strony odrywają mnie od rzeczywistości, a z drugiej w wyjątkowy sposób ją tłumaczą. Wciąż sięgam po Poświatowską, bo jej wierzę. Czuję ponadto ogromną symbiozę mojej muzyki z jej wierszami. W moich utworach zawieram cząstkę tego jej ogromnego pragnienia."

Piszemy (i śpiewamy) po śląsku

PISZEMY (I ŚPIEWAMY) PO ŚLĄSKU

Etnolekt śląski nie został skodyfikowany, choć interesujące próby trwają od lat. Coraz więcej osób próbuje pisać po śląsku , z wykorzystaniem nieistniejących w polszczyźnie tzw. znaków diakrytycznych. Zaprosiliśmy ekspertów, którzy nam wyjaśnią, jak z nich korzystać.

Większość jednak używa alfabetu powszechnie używanego w naszym kraju. Posługując się nim, zapisuje nieraz skomplikowane myśli i zdania, licząc na zrozumienie i swoistą promocję śląszczyzny. Jakie przynosi to efekty? Zobaczcie, posłuchajcie, oceńcie.

Przedstawimy i zinterpretujemy teksty literackie pisane po śląsku, bo okazuje się, że powstaje ich coraz więcej, a niektóre wykraczają poza granicę eksperymentu. Swoje utwory zaprezentują i omówią m.in.: Krystian Gałuszka (poezja), Marcin Melon (proza), Zbigniew Kadłubek (esej, translacja) i Krzysztof Karwat (dramat). Ponadto wystąpią: Grzegorz Płonka – artysta śpiewający najstarsze pieśni śląskie, prof. Jolanta Tambor - językoznawczyni z Uniwersytetu Śląskiego oraz aktorzy Teatru Rozrywki – Adam Szymura i Artur Święs.
 

Powieść kryminalna napisana po śląsku
 
PARTNERZY:

Ich czworo

Gabriela Zapolska
ICH CZWORO
Teatr Polonia z Warszawy


 
Akcja tragifarsy rozpoczyna się w Wigilię Bożego Narodzenia, kończy zaś pierwszego dnia kolejnego roku. Mąż i żona, żyjący wprawdzie w jednym domu, ale zupełnie osobno, próbują każde na swój sposób i zgodnie ze swoimi przekonaniami ułożyć swoje życie. On wycofuje się ze świata i żyje pracą, ona szuka pocieszenia w relacji z innym mężczyzną. Ich codzienność ukazana jest ze swoistym, ironicznym humorem, skrytym głownie w rozmowach, jakie ze sobą prowadzą.


 
Niemym świadkiem kryzysu tej rodziny jest także Lila, dziecko, które nie mając na nic wpływu, musi odnaleźć się w sporze rodziców. Uwikłani w siatkę wzajemnych pretensji, wyrzutów, nieszczerości i obaw bohaterowie wzbudzają więc z jednej strony śmiech, ale też prowokują do zastanowienia nad kosztem, jaki ponosi w tej historii dziecko.


 
Opowieść o typowym trójkącie małżeńskim należy do jednego z najbardziej znanych utworów Zapolskiej. Została wystawiona po raz pierwszy we Lwowie w 1907 roku i do tej pory doczekała się blisko 100 inscenizacji. Reżyserujący sztukę Jerzy Stuhr mówi o niej: To bardzo aktualny tekst, bo mówiący o rozpadzie rodziny widzianym oczami dziecka, dziecka świadomie przeżywającego ten dramat. A z drugiej strony ‘Ich czworo’ to tragifarsa śmieszna i drapieżna. Takie połączenia kocham najbardziej.


 
reżyseria: Jerzy Stuhr
scenografia: Małgorzata Domańska
kostiumy: Zofia de Ines
ruch sceniczny: Jarosław Staniek
 
występują:
Mąż – Jerzy Stuhr
Żona – Sonia Bohosiewicz
Dziecko – Iga Mencel/Milena Poświatowska
Kochanek – Tomasz Kot/Antoni Pawlicki
Wdowa – Renata Dancewicz
Szwaczka – Iza Kuna
Służąca – Krystyna Froelich
Dorożkarz – Wojciech Chorąży
 
czas trwania: 120 minut z 1 przerwą

ARTYŚCI ZE ŚLĄSKIEGO "TRÓJMIASTA"

ARTYŚCI ZE ŚLĄSKIEGO "TRÓJMIASTA"


 
Nigdy nie doszło do zespolenia Bytomia, Gliwic i Zabrza w jeden organizm, choć takie plany przed wojną istniały. Niemniej te miasta łączyły i łączą nadal silne więzy gospodarcze i kulturalne. Tak było również w latach 20. i 30. minionego wieku. Wprawdzie dominował w nich – tak jak po polskiej stronie granicy – wielkoprzemysłowy proletariat, to jednak z jego szeregów wyrosły także ciekawe indywidualności artystyczne. To wtedy powstawały zręby środowisk twórczych, opozycyjnie nastawionych do rodzącego się nazizmu.
O ówczesnych pisarzach, ważnych dziennikarzach, malarzach czy rzeźbiarzach zapomniano nie tylko w naszych regionie, ale także we współczesnych Niemczech, mimo że niektóre ich dzieła pozostały na Śląsku bądź niekiedy się do nich odwołujemy. Przywołamy nazwiska i twórczość m.in.: Thomasa Myrtka (wybitnego rzeźbiarza), Bruno Schmialka (awangardysty i nauczyciela sztuki) czy Roberta Kurpiuna (autora książek o tematyce regionalnej).
Gośćmi Krzysztofa Karwata będą: Jerzy Ciurlok – publicysta, Przemysław Nadolski – historyk i archiwista oraz prof. Grażyna Barbara Szewczyk – germanistka z Uniwersytetu Śląskiego.



„Bruno Schmialek powrócił na Górny Śląsk. W 1930 roku powołano go na stanowisko nauczyciela sztuki w bytomskiej Akademii Pedagogicznej. Wkrótce też odbyły się pierwsze, niezwykle udane wystawy. Prezentacje jego dzieł w Królewcu, Wrocławiu i Berlinie uczyniły z niego znaną i cenioną postać awangardy artystycznej. Dzieła: Górny Śląsk, Hałdy, W sztolniach, Do pracy, Codzienna droga, Małe miasto, Głowy czy Święci mojego czasu wstrząsały.
Prace Schmialka znalazły się niebawem na sławetnej wystawie Sztuki zdegenerowanej w 1937 roku w Monachium. Wystawa zakończyła się ceremonialnym spaleniem eksponatów, m.in. 10 prac Schmialka. To samo uczyniono nieco później we Wrocławiu z jego cyklem drzeworytów pt. Łagodna, zainspirowanych słynnym dziełem Fiodora Dostojewskiego. Artyście, związanemu ideowo z socjaldemokracją, zakazano pokazywania swoich dzieł poza śląską prowincją. Podczas II wojny światowej z rodziną przebywał na Górnym Śląsku, wykonując różne prace. Lecz cały czas także tworzył obrazy swej małej ojczyzny. Były to głównie pejzaże, w tym beskidzkie i sudeckie”.
(fragment artykułu Jerzego Ciurloka pt. Z prowincji na salony, przygotowywanego do druku w nr. 3 (13) kwartalnika „Fabryka Silesia” )



PARTNER:




Drzeworyty Bruno Schmialka
 

Grzegorz Wasowski

Syn współtwórcy Kabaretu Starszych Panów, Jerzego Wasowskiego i aktorki, Marii Janeckiej.
Piórotechnik, jak lubi o sobie mawiać. Dziennikarz muzyczny (niektóre audycje radiowe: Baw się razem z nami, Katalog Nagrań, Lista przebojów dla Oldboyów, Radio Retro, Dropsy, Tanie Granie, Na-na-na czyli nastrój na nastrój, Frajdek), autor i odtwórca tekstów satyrycznych (w radiu – Samouczek, Lista Przebojów dla Oldboyów, Nie tylko dla orłów, oraz w telewizji – Za chwilę dalszy ciąg programu, Komiczny Odcinek Cykliczny czyli KOC, Komiczna Audycja Cykliczna czyli KAC), mistrz zagadek (Zagadkowa niedziela, Zagadkomat w "Świerszczyku"), autor znakomitych tekstów piosenek (m.in. „Blues to zawsze blues jest”, „Dzień dobry Mr. Blues”, „Marmolada na księżycu”), jeden z T-Raperów Znad Wisły (autor m.in. PKP, czyli Pocztu Królów Polskich, PKS, czyli Przeglądu Książek Szkolnych, MPT, czyli Małego Przewodnika Tanecznego).
Autor wielu tekstów (jeszcze) niewydanych. Umysł nieokiełznany. Kolekcjoner szalony – zbiera książki, płyty, DVD – wszystko, co dobre – jak mawia. Czasami dzielił się cząstką swoich zbiorów ze słuchaczami radiowymi. Z grupą emigrantów z Trójki stworzył Radio Wnet (wymyślił nazwę i z żoną stworzyl wszystkie jingle). Wraz z żoną daje się czasem namówić na prowadzenie koncertów i innych wydarzeń kulturalnych.
Z Wojciechem Mannem tworzył niezrównany duet prowadzących – w telewizyjnym programie Archiwizja, czyli po trochu wyciągane z lochu w TVP Kultura. Wraz z Rychem (Sławomirem Szczęśniakiem) wystąpił w kilku reklamach radiowych i telewizyjnych.
Niestrudzenie i walecznie dba o spuściznę Jerzego Wasowskiego, doprowadzając do ukazywania się CD, DVD oraz książek i nut z twórczością Taty (działa w Fundacji Wasowskich i Wydawnictwie Wasowscy).
Autor cyklu piosenek "MARMOLADA NA KSIĘŻYCU", które muzyką opatrzył Maciej Małecki, a wykonał Grzegorz Małecki wraz Polską Orkiestrą Radiową i najlepszymi jazzmanami. Książka z płytą zdobywają popularność od końca 2015 roku.
Tłumacz Lewisa Carrolla: „Obławantura przez Wążarłacza i Łowybryki wokół Żreka” oraz „Perypetie Alicji na Czarytorium”.
Ostatnia publikacja to „Z historii muzyki dla wszystkich wierszyki”, powstałe na zamówienie Filharmonii Szczecińskiej.
Z bardziej szalonych doświadczeń należy wymienić dubbing kota Garfielda w serii dobranocek dla dzieci (TVP).
Dla Teatru Rozrywki dokonał przekładu libretta musicalu Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana.
 
Foto: Dominik Marciniak