Iwan WyrypajewSŁONECZNA LINIATeatr Polonia z WarszawySłoneczna linia to nowa sztuka Iwana Wyrypajewa. Tym razem znany dramaturg i reżyser dotyka chyba najbardziej aktualnego tematu naszych czasów – budowania komunikacji między ludźmi. Jak wejść z drugim człowiekiem w prawdziwy, głęboki kontakt? Jak wysłuchać i być wysłuchanym? Jak wyjść z formalnych relacji i zacząć prawdziwie porozumiewać się z innymi? Jak się rozwijać i iść swoją drogą, wspólnie przezwyciężając sztampy życia rodzinnego? Autor w mistrzowsko napisanej komedii, z właściwym sobie poczuciem humoru i lekkością przeprowadza seans terapeutyczny na temat: jak być szczęśliwym ze swoją żoną, mężem, partnerem i ze światem w ogóle. Fabuła dramatu opiera się na konflikcie pary małżeńskiej, która na oczach widza próbuje rozwiązać skomplikowane psychologiczne węzły, zastałe blokady i niewybaczone urazy, tak dobrze znane każdemu z nas. Tekst napisany z niezwykłą wirtuozerią. Błyskotliwy humor, świetnie skonstruowane dialogi, porywający rytm. UWAGA! Aktorzy w spektaklu używają nieparlamentarnych wyrazów.przekład: Agnieszka Lubomira Piotrowskamuzyka: Cazimir Liskereżyseria: Iwan Wyrypajewscenografia: Anna Metkostiumy: Katarzyna Lewińskawystępują: Karolina Gruszka (Barbara) i Borys Szyc (Werner)Koprodukcja z WEDA Produkcje
Absolwent Studium Wokalno-Baletowego w Gliwicach. Od 1989 roku związany z Teatrem Muzycznym w Gliwicach, a od 2017 z Teatrem Rozrywki w Chorzowie.
W 2015 roku otrzymał honorową nagrodę Prezydenta Miasta Gliwice za całokształt osiągnięć w dziedzinie upowszechniania kultury.
Role w Teatrze Rozrywki: – Chłopiec z telegrafu w spektaklu Młody Frankenstein Mela Brooksa i Thomasa Meehana, – Tackaberry w musicalu Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera, – Max von Mayerling w Bulwarze Zachodzącego Słońca A. L. Webbera, – Zastępca gubernatora, Wieśniak 2 w musicalu familijnym Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego, – Chór kelnerów w musicalu Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba, – Gracz w bilard, Taksówkarz w musicalu Zakonnica w przebraniu A. Menkena, – Mieszkaniec miasteczka w musicalu Pinokio. Il grande musical Saverio Marconiego.
Przemysław Witkowicz jest także autorem muzyki do koncertu zaduszkowego Porcelanowe sny.
Foto: Krzysztof Krzemiński
Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Ma w dorobku wiele realizacji teatralnych, filmowych i telewizyjnych. Do najważniejszych ról teatralnych należą:– Pan Młody w 2009 spektaklu Zoriushka, Teatr Szwalnia w Łodzi oraz na Edinburgh Fringe Festival 2009,– Eugeniusz Dorn w Dramacie powiatowego performera wg Czechowa, dyplom PWSFTviT w Łodzi (2010),– Sorkow w spektaklu Mistrz & Małgorzata Story wg M. Bułhakowa, Teatr Polski w Bielsku-Białej (2011),– Tadeusz w Hotelu Nowy Świat J. Tomskiej, Teatr Polski w Bielsku-Białej (2011),– Alesz w Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie P. Zelenki, dyplom PWSFTviT w Łodzi (2011),– Batman w Piaskownicy M. Walczaka, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2012),– Młody chłopak w Miłości w Königshütte I. Villqista, Teatr Polski w Bielsku-Białej (2012),– Lubelski, Leszek, Kogut w Korzeńcu Z. Białasa i T. Śpiewaka, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2012),– Esteban w Tangu Piazzola, Teatr Rampa w Warszawie (2012),– Szot w Awanturze o Basię wg K. Makuszyńskiego, Teatr Rampa w Warszawie (2013),– Bodo w spektaklu Eugeniusz Bodo – czy ktoś mnie woła, – czy ktoś mnie woła, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2014),– Ksiądz w Koniu, kobiecie i kanarku J. Śpiewaka, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2014),– Kozak w spektaklu Wij. Ukraiński horror M. Gogola, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2014),– Maurin w Najdroższym F. Vebera, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2015),– Ksiądz, Brat Adrian, Brat Wojciech w Sali królestwa J. Śpiewaka, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2015),– Doradca Premiera w Karierze Romualda S. J. Czapliński, Teatr Zagłębia w Sosnowcu (2015)– Piotr w spektaklu Wiwisexia T. Jachimka, Teatr Korez w Katowicach (2016),– Wujek Rafała w spektaklu Wujek.81. Czarna ballada R. Talarczyka (2016). Spektakle były wielokrotnie nagradzane, m.in. na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu, na Festiwalu Teatralnym „Boska komedia” w Krakowie czy na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie. Aktor zagrał w kilkunastu filmach fabularnych (m.in. w Sztuce kochania w reż. Marii Sadowskiej, Miłości w mieście ogrodów w reż. Ingmara Villqista i Gwiazdach w reż. Jana Kidawy-Błońskiego) oraz kilku spektaklach teatru telewizji, m.in. Koniu, kobiecie i kanarku w reż. Remigiusza Brzyka, którzy otrzymał tytuł „najlepszego przedstawienia telewizyjnego” na Festiwalu Teatrów Polski 2016 w plebiscycie TVP Kultura.
FELIKS NETZ (1939-2015). PRO MEMORIA Wybitny poeta, prozaik, tłumacz, dramaturg radiowy, krytyk, publicysta, redaktor. Od roku 1955 aż do śmierci mieszkał w Katowicach. Pracował m.in. w Polskim Radiu Katowice, tygodnikach „Poglądy” i „Panorama” (redaktor naczelny), miesięczniku „Śląsk”. Znawca, komentator i tłumacz dzieł wielkiego węgierskiego pisarza Sandora Maraiego. Wydał kilkadziesiąt książek, w ostatnich latach m.in. powieść „Dysharmonia caelestis”, eseje „Ćwiczenia z wygnania” i tomik poetycki „Krzyk sowy”. Za słuchowisko „Pokój z widokiem na wojnę polsko-jaruzelską” otrzymał nagrodę na sopockim festiwalu Dwa Teatry i wyróżnienie w konkursie Prix Italia. Pokażemy film dokumentalny o Feliksie Netzu, zaprezentujemy fragmenty jego twórczości literackiej. Komentatorami będą jego przyjaciele, m.in. Krzysztof Karwat i prof. Marian Kisiel.
Absolwent anglistyki UAM. Przełożył m.in. teksty Depeche Mode i Stinga oraz biografie Leonarda Cohena, Freddiego Mercury’ego i Jima Morrisona. Tłumaczył też powieści R.L. Stevensona, H.G. Wellsa i Anne Rice oraz współczesną prozę brytyjską (Alan Hollinghurst, Jane Harris) i amerykańską (T.C. Boyle). Jest autorem biografii Björk i Marka Knopflera oraz esejów poświęconych muzyce rockowej. Jako autor przekładów musicalowych debiutował w poznańskim Teatrze Muzycznym, tłumacząc Opowieści zimowe (December Songs) Maury’ego Yestona.Dla Teatru Rozrywki w Chorzowie przełożył Bulwar zachodzącego słońca A. L. Webbera.
Projektantka mody i kostiumów teatralnych. Ukończyła studia ekonomiczne, a następnie Szkołę Charakteryzacji Teatralno-Filmowej i Szkołę Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie. W 2009 otrzymała główną nagrodę mediów, wyróżnienie w kategorii premier vision i wyróżnienie od „Łódź Design 2009” w konkursie Złota Nitka.Od wielu lat bierze udział w Międzynarodowym Konkursie Kreatorów Kapeluszy we Francji i wystawie pokonkursowej.Od roku 2007 zaprojektowała kostiumy do wielu przedstawień teatralnych, w tym między innymi: Idiota, Burza, Zaćmienie, Starucha, Rewizor, W starych dekoracjach, Taksówka, Wariat i Zakonnica, Spacerowicz (reż I. Gorzkowski), Płatonow (A. Korytkowska-Mazur) i operowych: O Genowefie (reż. I. Gorzkowski), Hamlet (reż. I. Garcia), Carmina Burana (Izrael), Szekely Fono (Budapeszt, reż. M. Znaniecki).W 2011 roku otrzymała główną nagrodę za najlepszy kostium do monodramu Mozart's Sisterna festiwalu United Solo w Nowym Jorku.Dla Teatru Rozrywki zaprojektowała kostiumy do musicalu Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona.
Górnośląskie Axis Mundi.m.in. koncert zespołu LIPINY SYNDICATE
LIPINY SYNDICATE – niekomercyjny zespół muzyczny, który powstał przy DK Grota w Świętochłowicach-Lipinach. Tworzą go czterej muzycy: Tomasz Bienek – gitara, Tomasz Mucha - skrzypce elektryczne, Simon Nowakowski – bas oraz Ryszard Rajca – perkusja. Zespół preferuje urozmaiconą stylistykę i estetykę, łącząc elementy rocka, jazzu i folku. Chętnie odwołuje się do emocji i improwizacji. Zdołał już wydać debiutancką płytę. Znajdziemy na niej – poza kompozycjami własnymi – standardy duetu Lennon-McCartney oraz Krzysztofa Komedy.
Jarosław Kassner – jeden z najciekawszych śląskich malarzy intuicyjnych stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego. Zaprezentujemy kilka jego prac, ponadto koncertowi będzie towarzyszył multimedialny pokaz. Monika Kassner – regionalistka, działaczka społeczna, autorka książek dla dzieci.
Świętochłowicka dzielnica Lipiny od wielu lat nie ma dobrej opinii. W mediach często pokazywana jest jako przykład degradacji społecznej i materialnej, będącej konsekwencją likwidacji kopalń, hut i innych dużych zakładów przemysłowych. Rzadziej dostrzega się wysiłki zmierzające do rewitalizacji tego miasta i przywrócenia równowagi społeczno-ekonomicznej, czerpiącej nie tylko z tradycyjnych wartości regionalnych. Wierzymy, że uda nam się udowodnić, że także w takich miejscach możliwe jest tworzenie dzieł przynależących do tzw. wysokiej kultury.
Julia Pietrucha zasłynęła jako aktorka serialowa i filmowa.W kwietniu 2016 roku samodzielnie wydała swój debiutancki album „Parsley" zainspirowany kilkumiesięczną podróżą po Azji. Płyta zawiera 15 autorskich piosenek w balladowym klimacie pop, z elementami folku i kojącymi dźwiękami ukulele. Cały pierwszy nakład został błyskawicznie wyprzedany, a tytuł znalazł się pośród najpopularniejszych w serwisie iTunes. Sam album spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem krytyki i został scharakteryzowany jako zaskakujący i porywający. Następstwem udanego debiutu było zaproszenie na Open’er Festival, gdzie pierwszy (!!!) koncert Artystki z entuzjazmem przyjęła ponad tysięczna publiczność.W kolejnych tygodniach singiel „On My Own”, promujący płytę Parsley na stałe zagościł na Liście Przebojów Programu 3 Polskiego Radia.Akademia Muzyczna Trójki uhonorowała także Julię swoją najważniejszą coroczną statuetką – Mateuszem 2016 w kategorii Muzyka Rozrywkowa – Debiut, za "unikatową wrażliwość i udowodnienie sobie i światu, że można inaczej". Po zagraniu kilku koncertów Julia ruszyła jesienią 2016 w regularną klubową trasę koncertową, która okazała się być ogromnym sukcesem. Większość koncertów wyprzedała się błyskawicznie, a wielu miastach zespół wychodząc naprzeciw oczekiwaniom fanów występował dwa razy tego samego dnia. Do dziś, niewiele ponad pół roku po premierze Julia samodzielnie, wyłącznie za pośrednictwem swojej strony internetowej sprzedała ponad 8000 płyt, jej utwory cieszą się ogromną popularnością w serwisach cyfrowych.
Kultowa dla wielu grupa STARE DOBRE MAŁŻEŃSTWO powstała w połowie lat 80. XX wieku, śpiewa piosenki z krainy łagodności i jest swoistym fenomenem. Łączy kolejne pokolenia Polaków, rozmiłowanych w poezji i poetyce gór i wędrówek, kontemplacji przyrody i harmonii. Gdziekolwiek się pojawią, przyciągają tłumy, a fani śpiewają z nimi wszystkie piosenki od pierwszej do ostatniej frazy. Ich teksty pełne emocji, wzruszają, śmieszą i skłaniają do refleksji, mają w sobie ów niepowtarzalny czar. Łagodne brzmienie muzyki dopełnia uroku koncertów STAREGO DOBREGO MAŁŻEŃSTWA.Więcej o zespole – tutaj...Foto: Koncert SDM w szczecińskiej Filharmonii. http://sdm-myszkowski.com
Zadara i jego ekipa robią przedstawienie z gitarowych brzmień, wypreparowanej z greckiej tragedii akcji i absurdalnego poczucia humoru. Gdy przyparci do muru Orestes i Elektra stają się terrorystami, przypominają nieporadnych złoczyńców z filmów braci Coen.
„Orestes” Zadary w Zachęcie. Elektra i Orestes jak terroryści z filmu braci CoenWitold Mrozek, Gazeta Wyborcza
Ten serialowo-koncertowy spektakl jest jednak całkiem serio. Przywołuje pytania, na które – za każdym razem i od nowa – można formułować kolejne odpowiedzi. W zależności od tego, w jakim czasie się ich udziela. Zadara zrobił to właśnie teraz. Mając jednocześnie świadomość, że pionierami byli jego antyczni poprzednicy: "To są wszystko pytania greckie, sformułowane w piątym wieku przed Chrystusem. Wtedy jeszcze nawet biblia hebrajska nie była ostatecznie zredagowana" – powiedział. Refren jednej z pieśni, którą wykonuje rockowy chór, brzmi: "Pieniądze, władza, sława i seks wszystko skąpane we krwi". Nieustannie.
Antyczny serial, skąpany we krwi. „Orestes",nowy spektakl Michała Zadary i grupy CentralaMaciej Kędziak, www.onet.pl
Sztuka Eurypidesa w interpretacji artystów Centrali błyszczy zjadliwym humorem. Michał Zadara i Daniel Przastek skromnymi środkami wystawili bardzo współczesne przedstawienie. Scenę dzieli na pół ogromna biała zasłona, na której pojawiają się fotografie, didaskalia, manifesty. Chór – głos kapryśnego w swoich sądach ludu – zmienił się w punkową kapelę, przemawiający z ekranu Apollo przypomina bankstera, a w brawurowym finale trio Barbara Wysocka, Bartosz Porczyk i Mariusz Kiljan z opowieści o krwawym matkobójstwie montuje pełną szalonych zwrotów akcji slapstickową komedię. Ale ogólna diagnoza jest ponura.
Tajemnica morderstwa na AkropoluMichał Centkowski, Newsweek
Sztuka sprzed 2,5 tys. lat o kryzysie demokracji, elitach stawiających prawo boskie przed stanowionym, polityce, zemście, przemocy i sądach, wystawiona w monumentalnej, stylizowanej na antyk przestrzeni, w której w 1922 r. został zastrzelony pierwszy polski prezydent Gabriel Narutowicz – oto bogaty w znaczenia kontekst nowej premiery Michała Zadary, odnoszący się wprost do problemów współczesnego świata i Polski.
Z życia i śmierci sferAneta Kyzioł, Polityka
