Jest współtwórcą (z Januszem Nyczakiem) prapremierowego wystawienia Operetki Gombrowicza (na scenie studenckiego Teatru NURT w Poznaniu).Debiutował jako tancerz na scenie Opery im. S. Moniuszki w Poznaniu. W początkach kariery, jako utalentowany solista, tańczył z gwiazdami baletu polskiego pod kierunkiem słynnych choreografów: m.in. Feliksa Parnella, Stanisława Miszczyka, Jerzego Gogóła, Zygmunta Patkowskiego i Conrada Drzewieckiego, który miał ogromny wpływ na pojmowanie przez H. Konwińskiego sztuki choreograficznej. Zrealizował liczne balety klasyczne i współczesne, w tym wielkie widowiska i kompozycje choreograficzne o kameralnym, studyjnym charakterze. Wśród najważniejszych przedsięwzięć znalazły się: balet Ad Montes (Preludium chorałowe, Kościelec, Siwa Mgła, Krzesany) do muzyki Wojciecha Kilara, Romeo i Julia Prokofiewa, Harnasie i Stabat Mater Szymanowskiego, Stworzenie świata Pietrowa, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Pan Twardowski Różyckiego, W górę w dół Kilara, Wariacje na temat Franka Bridge'a Brittena i wiele innych.Jako reżyser debiutował w Operze Śląskiej w Bytomiu, tworząc Traviatę i Salome. Opery pod kierownictwem muzycznym Napoleona Siessa i w reżyserii Henryka Konwińskiego otrzymywały najwyższe ogólnopolskie oceny, a Noc Walpurgii została uznana przez krytyków za wybitną. Entuzjastyczne recenzje miało wielkie widowisko Carmina Burana w Hali Ludowej we Wrocławiu. Trzecim obszarem działalności Henryka Konwińskiego jest teatr dramatyczny i musicalowy. Do najnowszych dokonań choreograficznych Henryka Konwińskiego należą: Baron cygański w Operze Śląskiej w Bytomiu, Noc w Wenecji w Gliwickim Teatrze Muzycznym oraz Dzikie łabędzie w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie. Henryk Konwiński jest laureatem ZŁOTYCH MASEK i innych nagród środowiskowych. Warto podkreślić, że tak wielki dorobek stał się udziałem niewielu artystów, a w przypadku tego twórcy jest efektem wyjątkowego talentu, ogromu włożonej pracy i ciągłego wzbogacania swej wiedzy artystycznej. W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektakli:– Monachomachia I. Krasickiego (ZŁOTA MASKA 1992 za choreografię),– Cabaret J. Kandera i F. Ebba,– Księżniczka Turandot C. Gozziego,– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka (ZŁOTA MASKA 1994 za choreografię),– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,– The Rocky Horror Show R. O’Briena, – Ordonka. Miłość ci wszystko wybaczy (koprodukcja Teatru Rozrywki z Ma Scalą – Teatrem Marii Meyer), – Dyzma – musical W. Młynarskiego i W. Korcza– Historii filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.Foto: Małgorzata Bramorska-Fogiel
MARTA KOTOWSKA(18.04.1941-11.10.2010) Aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, i to dwóch wydziałów – Lalkarskiego i Aktorskiego. Występowała w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie (1966-1971), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1984-1987), Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1988-1989), w Teatrze Nowym w Zabrzu (1989-1992), którego była dyrektorem, Teatrze Rozrywki (1993-1999), ale najdłużej grała na scenie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1964-1966 oraz 1971-1984). Występowała również gościnnie, m. in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie. Zdobyła dużą popularność i sympatię publiczności przede wszystkim rolami komediowymi oraz w widowiskach muzycznych. W długim szeregu zagranych przez nią ról przeważają postaci dynamiczne, niespokojne, poszukujące, obdarzone fantazją, wyzywające swój los i chętnie poddające się niespodziankom życia. Marta Kotowska otrzymała dwie ZŁOTE MASKI – za rolę Anieli Dulskiej w Moralności pani Dulskiej G. Zapolskiej (1987) oraz Matki w Matce S.I. Witkiewicza (1992), a także – przyznawanej przez jakiś czas – SREBRNEJ MASKI (za rolę Gilety w Księżniczce na opak wywróconej P. C. de la Barki, 1976). Niewiele osób wie, że aktorka nagrywała piosenki, m. in. z Orkiestrą Rozrywkową Jerzego Haralda Rozgłośni Śląskiej Polskiego Radia. W roku 1964 otrzymała nagrodę za wykonanie piosenki artystycznej na Festiwalu Piosenki w Opolu. Był to utwór pt. „Nie twoje kroki” z muzyką Lucjana Kaszyckiego do słów Tadeusza Śliwiaka. W tym samym roku zaśpiewała tę piosenkę również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie. Role w Teatrze Rozrywki – Skiryna w Księżniczce Turandot C. Gozziego,– Gołda w Skrzypku na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Maryla w Ani z Zielonego wzgórza wg L. Montgomery,– Arystokratka w Evicie A. L. Webbera i T. Rice'a,– Chłopka w Pastorałce L. Schillera,– Matka Wielebna Siostra Mary Rgina w Nunsense D. Goggina, – Matka w Pocałunku kobiety-pająka J. Kandera,– Gabriela Jodek w Szwagierkach M. Tremblaya,– Pani Bedwin w musicalu Oliver! L. Barta. Foto: Tomasz Zakrzewski
Tancerz, choreograf, reżyser. U progu kariery zajmował się tańcem ulicznym i breakdance. W roku 1984 został pierwszym Mistrzem Polski w tej dyscyplinie, sięgając po ten tytuł jeszcze wielokrotnie. W 1989 roku założył legendarną grupę P'89, która pod jego kierownictwem zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia.Pierwszym ważnym osiągnięciem teatralnym artysty była choreografia do musicalu West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1992). Od tego czasu stworzył choreografię do najsłynniejszych musicalu z kanonu światowego, wystawianych na polskich scenach (m.in. Hair, Chicago, Grease, Footloose).Jest autorem choreografii podczas ceremonii przedmeczowych Mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO 2012 (Stadion Narodowy w Warszawie), twórcą pierwszego polskiego show tanecznego Opentaniec, a także głośnego projektuMetropolish (2010).W teatralnym dorobku ma współpracę z wieloma teatrami w Polsce i Europie (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Holandia).
Najnowsze produkcje z jego choreografią to m.in.:
– Rock of Ages w warszawskim Teatrze Syrena
– Czarownice z Salem w Teatrze im. A. Sewruka w Elblągu,
– Baron cygański w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku,
– Nowa Huta w krakowskim Teatrze KTO,
– Next To Normal w warszawskim Teatrze Syrena,
– Faust w Teatrze Wielkim w Poznaniu,
– Opera za trzy grosze w Krakowskim Teatrze Variété.
W Teatrze Rozrywki Jarosław Staniek stworzył choreografię do spektakli:– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera, – West Side Story S. Sondheima, – Terapia Jonasza J. Bończyka i Z. Krzywańskiego, – Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika,– Jeszcze nie pora nam spać R. Kmity i B. Rawskiego,– Sweeney Todd S. Sondheima i H. Wheelera,– Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego,– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a,– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego,– Jak odnieść sukces w biznesie, zanadto się nie wysilając F. Loessera,– Zakonnica w przebraniu A. Menkena,– Koty A. L. Webbera.NAGRODY:– Nagroda Dziennikarzy za koncert Debiuty w Opolu 1992 dla grupy P’89,– Nagrody Prezydenta miasta Gdyni za: choreografię do West Side Story w Teatrze Muzycznym w Gdyni, choreografię do trans-opery Sen Nocy Letniej w Teatrze Muzycznym w Gdyni, reżyserię spektaklu 12 ławek w Teatrze Muzycznym w Gdyni,– ZŁOTA MASKA za choreografię do spektaklu Footloose wrzuć luz w Gliwickim Teatrze Muzycznym,– Pomorska Nagroda Artystyczna za spektakl roku dla widowiska Opentaniec,– Tytuł „najlepszej musicalowej realizacji roku 2000 w Niemczech” dla niemieckojęzycznej wersji musicalu Chess z choreografią Jarosława Stańka,– Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Białystok w kategorii „Przedsięwzięcie roku” dla spektaklu Metropolish,– ZŁOTA MASKA 2020 za choreografię do spektaklu Zakonnica w przebraniu w reżyserii Michała Znanieckiego, w Teatrze Rozrywki.
Choreograf, reżyser, performer. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie i choreografię w Brucknerkonservatorium Linz. Wcześniej ukończył warszawską Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. J. Elsnera.Za autorską wersję operetki Lehara Wesoła wdówka, w której obsadził cztery polskie sprzątaczki, otrzymał wyróżnienie „Theater Heute” i „Falter” dla najlepszego młodego reżysera i za najlepszą w 2009 roku offową produkcję teatralną w Austrii. Jest również autorem głośnej inscenizacji madrygałów Monteverdiego m.m.m. bar.okowa uczta z Capella Cracoviensis, wystawionej w barze mlecznym w Krakowie.Ze studentami bytomskiego Wydziału Teatru Tańca PWST zrealizował spektakl Hamlet, prezentowany w roku 2011 na wrocławskim Dialogu, jako jedyne przedstawienie studenckie w dziejach festiwalu. Wśród stricte tanecznych projektów Tomaszewskiego znalazły się również m.in. Dance Tetralogy, zrealizowany w Lozannie w 2005 roku z udziałem Agaty Winskiej i Agnieszki Dmochowskiej, a także duet Strawberry Muffin z Sabile Rasiti. W Last Temptation of Saint Bernadette – prezentowanym m.in. w wiedeńskim Tanzquartier – choreograf inspirował się historią świętej Bernadety, jak wierzą katolicy – jednej z uczestniczek objawień maryjnych w Lourdes. Cezary Tomaszewski „obudził” postać Bernadety – tym razem w męskim ciele.Jako wykonawca pracował m.in. z Willim Dornerem i Charlotte Vincent. W teatrze dramatycznym współpracował – jako choreograf – z Janem Peszkiem (Sło M. Pakuły oraz Wroniec J. Dukaja we Wrocławskim Teatrze Lalek), Barbarą Wysocką (Pijacy F. Bohomolca w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Mają Kleczewską (Oresteja Ajschylosa w stołecznym Teatrze Narodowym), a także z Moniką Strzępką (Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błazna wg W. Szekspira w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Bitwa warszawska 1920 w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie, Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie).Foto: Tomasz Zakrzewski
Jacek ChmielnikROMANCATeatr Żelazny z Katowic Komedia Jacka Chmielnika dzieje się w teatrze, podczas przedstawienia w stylu osiemnastowiecznej romancy. Sztuka miała prapremierę w 1986 roku w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie i od razu stała się hitem, a na gościnne występy w Warszawie nie można było dostać biletów. Od tego czasu Romanca grana była w kilkunastu teatrach, zawsze z dużym powodzeniem. My zapraszamy Państwa na spektakl Teatru Żelaznego, który przez blisko dwa lata działania, na dworcu w katowickiej Ligocie, przygotował on pięć premier!reżyseria: Marcin Ehrlichwystępują:Ryszarda CelińskaPiotr WiśniewskiKamil KatolikCENA BILETU: 20ZŁ
Impreza zamknięta – wynajem sceny.
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. S. Batorego w Chorzowie (1977) i kulturoznawstwa ze specjalnością teatrologiczną na Uniwersytecie Śląskim (1981), doktor nauk humanistycznych (2012). W czasie studiów animator życia artystycznego na Górnym Śląsku, m.in. współorganizator ogólnopolskich meetingów poetyckich w Regionalnym Ośrodku Studenckim „Kocynder” w Chorzowie. Debiut w almanachu „Studenckie grupy i kluby poetyckie” (1979).
Reżyser. Studiowała na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Debiutowała Polaroidami Marka Ravenhilla na Scenie Polskiej Těšínskégo Divadla w Czeskim Cieszynie (2004). Kolejne jej przedstawienia to: Z twarzą przy ścianie A. Bednarskiej (Teatr Polski w Bydgoszczy), Szeks show presents Yorick, czyli spowiedź błaznawg W. Szekspira (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Honor samuraja A. Rappa (Teatr Jeleniogórski im. C. K. Norwida), Prezydentki W. Schwaba (Scena Otwarta Těšínskégo Divadla w Czeskim Cieszynie).
Od roku 2006 tworzy duet realizatorski wraz z Pawłem Demirskim i reżyseruje jego dramaty. Kolejno były to: Dziady. Ekshumacja, bulwarówka polityczna Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł czyli w heroicznych walkach narodu polskiego wszystkie sztachety zostały zużyte, Śmierć podatnika, czyli demokracja musi odejść, bo jak nie, to wycofuję moje oszczędności, Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty, After Czechow: Wujaszek Wania, Opera gospodarcza dla ładnych pań i zamożnych panów, Sztuka dla dziecka, Niech żyje wojna!!!, Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, Położnice szpitala św. Zofii, Tęczowa Trybuna 2012, O dobru, Firma, Courtney Love, Bitwa warszawska 1920, W imię Jakuba S., Bierzcie i jedzcie oraz Klątwa.
Monika Strzępka jest jednym z założycieli Forum Obywatelskiego Teatru Współczesnego (listopad 2009). Od października 2010 roku razem z Pawłem Demirskim pisze felietony na stronę internetową „Krytyki Politycznej”.
W Teatrze Rozrywki wyreżyserowała Położnice szpitala św. Zofii oraz Bierzcie i jedzcie.
WAŻNIEJSZE NAGRODY PAWŁA DEMIRSKIEGO I MONIKI STRZĘPKI (bez nagród dla aktorów grających w ich spektaklach):
– Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł czyli w heroicznych walkach narodu polskiego wszystkie sztachety zostały zużyte – nagroda za najlepszy tekst premierowy na 6. Międzynarodowym Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2007); nagroda Marszałka województwa dolnośląskiego dla najlepszego przedstawienia w teatrach Dolnego Śląska w 2007 roku (2008), Nagroda „za groteskowe i dotkliwie prawdziwe odbicie naszej rzeczywistości” na 11. Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie, I nagroda w plebiscycie publiczności na 36. Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych;
– Niech żyje wojna!!! – nagroda Marszałka województwa zachodniopomorskiego „za twórczą odwagę zaatakowania mitu” na 45. Przeglądzie Teatrów Małych Form Kontrapunkt w Szczecinie (2010); nagroda główna i nagroda dziennikarzy na 5. Międzynarodowym Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (2010);
– Paszport „Polityki” za rok 2010 w kategorii Teatr (razem z Moniką Strzępką) za „konsekwentnie rozwijany projekt teatru krytycznego; za odwagę mówienia więcej i ostrzej, niż chcielibyśmy usłyszeć; za żywiołową teatralność, łamiącą bariery «dobrego smaku» na rzecz «dobrego myślenia»”;
– Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej – Grand Prix na 3. Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia w Krakowie (2010); nagroda dla twórców i realizatorów spektaklu na 17. Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej (2011); nagroda za reżyserię na 9. Międzynarodowym Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2010); nagroda za reżyserię na 10. Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2010);
– Tęczowa Trybuna 2012 – nagroda za najlepszy tekst na 17. Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej (2011);
– Położnice szpitala św. Zofii – nagroda za oryginalne wykorzystanie formy musicalowej dla przekazania ważnych społecznie treści w spektaklu na 11. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012); nagroda publiczności i dwa mieszki od jurorów dla Moniki Strzępki na 14. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE 2012;
– W imię Jakuba S. – Nagroda Główna oraz Nagroda „Gazety Wyborczej” za „najbardziej wnikliwe rozpoznanie rzeczywistości” na 7. Festiwalu Polskich Sztuk współczesnych R@port, Wdecha 2011 w kategorii WYDARZENIE – Strzępka i Demirski w Warszawie.
Foto: Tomasz Zakrzewski
Aktor, reżyser teatralny, muzyk, artysta kabaretowy. Absolwent Państwowego Liceum Muzycznego oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (Wydziały Zamiejscowe we Wrocławiu). Był aktorem katowickiego Teatru GART (1990-1998) i wrocławskiego Teatru FRANT (1999-2002); współpracował też z wrocławskim Teatrem Polskim (John Wild w Przygodach Hucka Finna R. Kołakowskiego). W latach 2002-2005 był aktorem Teatru Lalki, Maski i Aktora GROTESKA w Krakowie (Królewicz/Posłaniec w Śpiącej królewnie B. Pejcz,Gajowy w Czerwonym kapturku J. Brzechwy i Gil w Paradach J. Potockiego). W Teatrze Konsekwentnym w Warszawie zagrał w Kochankach z sąsiedztwa A. Sejnuka (Mark), w spektaklu [JA]3 czyli dwa do jednego T. Jachimka(Serce) oraz w Zaklętych rewirach H. Worcella (Ugor). Od roku 2011 gra w Teatrze Muzycznym ROMA w Warszawie w spektaklu Aladyn, jr. A. Menkena (Jago, papuga Dżafara).Jerzy Jan Połoński ma w dorobku role w filmach fabularnych (Kapral Plewako w Tajemnicy Westerplatte w reż. B. Chochlewa oraz Henryk Pszczółkowski „Myśliwiec” w obrazie Historia „Roja”, czyli w ziemi lepiej słychać w reż. J. Zalewskiego), a także w serialach telewizyjnych, takich jak: Niania (Sprzedawca w kwiaciarni), M jak Miłość (Witek, mąż Dominiki), 39 i pół (reżyser), Agentki (Jasiek Miedziany), Klan (Taksówkarz), Na Wspólnej (Fotoreporter Marek), Usta usta (Łukasz), Czas honoru (Adiutant gubernatora Fischera), Ojciec Mateusz (Posterunkowy Jaszczuk), Hotel 52 (Grzegorz Brudziński) i Pierwsza miłość (Piwoński).Jako reżyser, współpracował z następującymi scenami:Teatrem Dzieci Zagłębia w Będzinie (Kopciuszek D. Stępień),Teatrem im. H. Ch. Andersena w Lublinie (Kopciuszek D. Stępień, Przecinek i kropka N. Usenko, Przygody Pszczółki Mai W. Bonselsa),Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu (Jaś i Małgosia D. Stępień, Przecinek i kropka N. Usenko, Czerwony kapturek J. i W. Grimmów),Teatrem Powszechnym w Łodzi (39 stopni J. Buchana, Weekend na wsi M. Camolettiego),Miejskim Teatrem Miniatura w Gdańsku (Piotruś Pan J. M. Barriego, Alicja w Krainie Czarów D. Czajkowskiego),Teatrem Muzycznym im. D. Baduszkowej w Gdyni (39 stopni J. Buchana – wspólnie z Jarosławem Stańkiem)oraz Teatrem Capitol w Warszawie (Piotruś Pan J. M. Barriego). W tym teatrze zaprojektował też scenografię do Jasia i Małgosi D. Stępień.W latach 2002-2012 wyreżyserował na Festiwalach Artystycznej Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu kilka koncertów, poświęconych twórczości m.in. Łucji Prus, Kazika Staszewskiego, Andrzeja Zauchy, zespołu Maanam, Silnej Grupy pod Wezwaniem i in.Jerzy Jan Połoński zajmuje się również twórczością kabaretową. Przez cztery sezony związany był z krakowską Formacją Chatelet. Od roku 2004 współpracuje z programami kabaretowymi i rozrywkowymi, realizowanymi przez TVP2 i TVN. Jest założycielem i twórcą teatro-kabaretu pod nazwą Grupa Inicjatyw Teatralnych. W Teatrze Rozrywki wyreżyserował:– Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego,– Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych do tekstów kabaretu Potem. NAGRODY:Laureat XXII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (2001),Grand Prix II Ogólnopolskiego Festiwalu Interpretacji Piosenki Aktorskiej w Bydgoszczy (2001),Grand Prix Festiwalu Artystycznej Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu (2002, 2003),Nagroda dla najbardziej obiecującego aktora młodego pokolenia Nos Teatralny – Wrocław (2001),Nagroda dziennikarzy i miesięcznika Nowy Pompon oraz Nagroda Publiczności na XX Przeglądzie Kabaretów PaKA w Krakowie (2005),Nagroda za najlepszą interpretację aktorską piosenki kabaretowej na II Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Kabaretowej O.B.O.R.A. w Poznaniu (2005).Foto: Tomasz Zakrzewski
Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W latach 1980-2003 prowadził wspólnie z Katarzyną Deszcz undergroundowy Teatr Mandala, w którym zrealizował kilkadziesiąt projektów artystycznych z różnych dziedzin sztuki pokrewnych teatrowi, pokazywanych na wielu festiwalach teatralnych i performerskich w 35 krajach świata.W roku 1986 rozpoczął stałą współpracę z kilkunastoma europejskimi centrami teatralnymi, w których prowadził zajęcia warsztatowe w oparciu o eksperymentalne metody i techniki aktorskie, wypracowane w Mandali.W latach 90. rozpoczął współpracę z kilkoma uczelniami artystycznymi, m. in. Dartington College of Arts w Devon (Wielka Brytania) i Academia de Musica & des Artes Espectaculo w Porto (Portugalia), realizując autorskie projekty i kierując pracami semestralnymi w zakresie sztuki aktorskiej i wykorzystywania multimediów w spektaklu teatralnym.W latach 1997-99 był członkiem Akademii Teatralnej przy Radzie Europy (L’Academie Europeenne des Arts du Geste du Conceil d’Europe).W teatrze repertuarowym zadebiutował w 1997 roku. Od tego czasu współpracował z teatrami Krakowa, Radomia, Bydgoszczy, Olsztyna, Gliwic, Częstochowy, Cieszyna, Tarnowa, Jeleniej Góry, Sosnowca, Poznania, Bielska-Białej, Katowic i Zabrza.Ostatnie realizacje, to reżyseria i scenografia spektakli: Oleanna D. Mameta w krakowskim Teatrze Ludowym, Ballada uliczna T. Opoki w Teatrze Powszechnym w Radomiu, Piękność dnia I. Kusiak, Pippi Pończoszanka A. Lindgren oraz Awantura w Chioggi C. Goldoniego – wszystkie w Tesinskim Divadle w Cieszynie, skrzynk@pandory B.V.Zandta i J. Milmore w Teatrze Nowym w Zabrzu, reżyseria spektkalu Lataj z Krystyną w stołecznym Och-Teatrze i Majakowski // Reaktywacja w radomskim Teatrze Powszechnym, a także projekty scenografii do spektakli: Porcja Coughlan M. Carr w Tesinskim Divadle w Cieszynie, Jednoręki ze Spokane M. McDonagha w Teatrze Powszechnym w Radomiu, Gorace lato w Oklahomie T. Letts oraz Matki P. Rowickiego – obydwa w Teatrze Nowym w Zabrzu, a także Moja Abba T. Mana w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach.Poza teatrami w kraju, reżyserował m.in. w Chorwacji, Japonii, Niemczech, Anglii, Irlandii, Szkocji, USA, Turcji, Ukrainie, Norwegii, Portugalii, Kanadzie oraz Rosji.Obecnie, poza reżyserią i scenografią na scenach repertuarowych w Polsce i za granicą, zajmuje się współpracą z tancerzami oraz muzykami w ramach projektów podejmowanych przez formację a&a&a & herrkopf. W Teatrze Rozrywki wyreżyserował kameralne przedstawienie, oparte na sonetach Szekspira pt. Dwa ukochania. NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:2001 – wyróżnienie Jury w kategorii ryzyka za pomysł spektaklu Pomiędzy (Teatr Mandala) na I Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu,2004/2005 – nagroda miesięcznika „Śląsk” im. S. Bieniasza na 4. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu, Grand Prix na 8. Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie, nagroda za wysokiej próby poczucie humoru scenicznego na 3. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy, nagroda za pomysł, reżyserię i scenografię na Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie – wszystkie za przedstawienie Skrzyneczka bez pudła wg W. Dymnego,2005 – nagroda Prezydenta miasta Częstochowa za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem przedstawienia Skrzyneczka bez pudła,2006 – Nagroda Publiczności na 10. Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie dla spektaklu Nie wszyscy złodzieje przychodzą kraść,2006 wyróżnienie za adaptację sceniczną opowiadania Wiesława Dymnego Skrzyneczka bez pudła na I Ogólnopolskim konkursie na teatralną inscenizację dawnych dzieł literatury europejskiej w Warszawie, Nagroda artystyczna ZŁOTA MASKA ze scenografię do przedstawienia Opowieści Gragantuiczne, nagroda „za niekonwencjonalną narrację i twórczą współpracę z reżyserem teatralnym” za spektakl B&B na Międzynarodowych Prezentacjach Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu. Foto: Artur Wacławek
