Marika Wojciechowska

Absolwentka (dyplom artystyczny z wyróżnieniem) Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Katedry Scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Projektuje scenografię i kostiumy do spektakli teatralnych; ma w dorobku współpracę z:
– Teatrem im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (Co może biedny Anioł Stróż J. Makselona),
– Teatrem Maska w Rzeszowie (Szpak Fryderyk R. Herfurthera, Alicja po drugiej stronie lustra L. Carrolla, Bleee... M. Prześlugi),
– Teatrem Nowym w Zabrzu (Idziemy po skarb Janoscha),
– Olsztyńskim Teatrem Lalek (Od ucha do ucha H. Mierzejewskiej-Mikoszy),
– Teatrem Lalek Arlekin w Łodzi (Kot w butach A. Biziuk),
– Teatrem Lalki Aktora Pinokio w Łodzi (Pokolorowanki H. Mierzejewskiej-Mikoszy, Ballady i romanse I. Karpowicza),
– Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu (Czerwony Kapturek J. i W. Grimmów),
Opolskim Teatrem Lalki i Aktora im. A. Smolki w Opolu (Nusia i Wilki P. Lindenbaum)
oraz Akademią Teatralną w Warszawie, Wydziałem Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (Opera żebracza J. Gaya) i krakowską PWST, Wydziałami Zamiejscowymi we Wrocławiu (Ballady i romanse – szkic I. Karpowicza).
 
Marika Wojciechowska jest autorką wystawy indywidualnej oraz ponad czterdziestu ekspozycji zbiorowych, prezentowanych w kraju i za granicą. Jest również laureatką nagrody w dziedzinie malarstwa w Konkursie „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2005”, BWA w Rzeszowie.
 
Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklu Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego (dekoracje i kostiumy).
 
Foto: Tomasz Zakrzewski

Michał Korchowiec

Malarz, scenograf, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wydziału malarstwa. Studiował w pracowni malarskiej prof. Andrzej Bednarczyka oraz intermedialnej Grzegorza Sztwiertni i Zbigniewa Sałaja. Autor kilku wystaw indywidualnych, brał również udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
 
Zaprojektował scenografię (dekoracje i kostiumy) do licznych przedstawień teatralnych, w tym spektakli duetu Demirski/Strzępka: Niech żyje wojna, Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, Tęczowa trybuna 2012, W imię Jakuba S., O dobru, Firma, Courtney Love, Bitwa warszawska 1920, Bierzcie i jedzcie.
 
Pozostałe realizacje, to:
– Proces berentyzacji M. Buszewicza (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu),
– Gdzie jest Pinokio? (Instytut Teatralny w Warszawie),
– Bohater Osama D. Kellego (Teatr IMKA w Warszawie oraz Teatr Maat Project w Lublinie),
– Śmierć i zmartwychwstanie świata N.-M. Stockamana (Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie).
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklu Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego (dekoracje i kostiumy).
 
NAGRODY:
– Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2009/2010,
– Grand Prix 3. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2010 w Krakowie (Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej),
– Grand Prix 5. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (Niech żyje wojna!!!),
– Grand Prix 10. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz 4. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2011 w Krakowie (Tęczowa trybuna 2012),
– Nagroda im. Leona Schillera 2013 za „wkład w wizualny rozwój polskiego teatru”,
– Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnego 2013 i Nagroda Indywidualna im. Jana Świderskiego (Courtney Love).

Foto: Tomasz Zakrzewski

Anita Bojarska

Scenograf, kostiumograf. Studiowała na Wydziale Malarstwa oraz Katedrze Scenografii (studia podyplomowe) w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Wśród najważniejszych realizacji znalazły się projekty kostiumów i scenografii do następujących spektakli:
– Dziady część II A. Mickiewicza (Teatr Miejski w Gdyni),
– Testosteron A. Saramonowicza i T. Koneckiego (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
– Tlen I. Wyrypajewa (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Klątwa S. Wyspiańskiego i Sinobrody – nadzieja kobiet D. Loher (Teatr im. J. Kochanowskiego w Opolu),
– Dybuk wg utworów S. Anskiego i E. Jabée i Ożenek M. Gogola (Teatr Nowy w Poznaniu),
– Czerwone Nosy P. Barnesa (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
– Kordian J. Słowackiego (Teatr Polski w Warszawie),
– Nadobnisie i Koczkodany czyli Zielona Pigułka Witkacego (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Bramy raju. Krucjata dziecięca wg J. Andrzejewskiego (Studium Teatralne w Warszawie),
– Sprzedana narzeczona B. Smetany (Opera w Debreczynie, Węgry)
– W nocy na starym rynku. Gorączka jesiennej nocy I. L. Pereca (Teatr Żydowski w Warszawie)
– Hamlet 44 Magdy Fertacz i Artura Pałygi,
– Obłom-Off wg M. Ugarowa i Koń ma cztery nogi a też się potknie A. Ostrowskiego (Teatr Csokonai w Debreczynie na Węgrzech)
– Udając ofiarę braci Presniakow (Teatr Ludowy w Krakowie-Nowej Hucie),
– Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego i Pajace R. Leoncavalliego(Opera Nova w Bydgoszczy),
– Operetka W. Gombrowicza (Teatr Narodowy w Budapeszcie).

Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklach:
– Na końcu tęczy P. Quiltera (dekoracje i kostiumy),
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika (dekoracje),
– Sweeney Todd S. Sondheima (dekoracje i kostiumy),
– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a..

NAGRODY:
– Nagroda za scenografię do Klątwy S. Wyspiańskiego na 29. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” 2004,
– Nagroda im. Teresy Roszkowskiej przyznana przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI 2005,
– Grand Prix na 11. Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu 2014 za Operetkę.
–  nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2015 za scenografię do spektaklu Niedziela w parku z Georgem.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Piotr Jagielski

Tancerz i choreograf. W roku 1993 wyjechał z Polski, by spróbować swych sił w największych produkcjach musicalowych w Europie (Melissa, Twist of Time, Space Dream).
 
W 1998 ukończył jedną z najbardziej renomowanych szkół w branży – Szkołę Taneczno-Teatralną w Zurichu (Colombo-Dance Factory). Na stałe współpracuje z wieloma wybitnymi choreografami – Richardem Hevey'em, Jacqueline Beck, Annatiną Hug, Marciem Wuestem. Wraz ze Szwajcarskim Baletem Kameralnym, którego prezentacje były wielokrotnie nagradzane podczas festiwali tanecznych, występował na estradach całego świata.
Pracował dla największej stacji TV w Szwajcarii SF-DRS 1. Prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych. Tworzy choreografię do pokazów i prezentacji, pracował przy polskich edycjach programu tv „You can dance – po prostu tańcz!”.
 
Jest wszechstronnie utalentowany – kombinacje taneczne Piotra Jagielskiego, to elektryzująca mieszanka jazzu, modernu, funky, hip-hopu z elementami salsy i merenge.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył układy taneczne do kilku piosenek Koncertu Sylwestrowego 2008 pt. Bądź gotowy dziś do drogi oraz choreografię do musicalu Producenci M. Brooksa.
 
Foto: Tomasz Zakrzewski
 

Rafał Urbacki

RAFAŁ URBACKI
(9.12.1984-22.05.2019)
Choreograf, mover, performer. Student Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST. Studiował również kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim oraz wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Edukację ruchową rozpoczął jako tancerz na wózku w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu, tańcząc podczas Międzynarodowych Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tańca w Bytomiu: Gessel Mason (I Am, 2007 i Zazwyczaj, 2008), Victorii Fox (Human Shadows, 2008 i Traces of ourselves that we leave behind, 2009), Phila Williamsa (Unknown, 2009), Katarzyny Rybok (Ścieżki Zasilania, 2007) i duecie z Jakubem Lewandowskim (Resoraki, 2009).
 
Performer w autorskich projektach solo: BezSen (Festiwal Tańcząca Wyspa Tolerancji, Kalisz 2007), autobiograficzne Urodziny (Scena Tańca Współczesnego, Kraków 2008), Zrównywanie (XVI MKTWiFST, 2009). Zrównywanie było projektem opowiadającym o Śląsku i jego mieszkańcach na zasadzie synekdochy w postaci spalonej szkoły i o tożsamości performera urodzonego w tej właśnie przestrzeni.
 
Rafał Urbacki jest współautorem i tancerzem w video-dance (The Lift, 2009 i The Adventures of Giraffi and Charming Seally, 2010) oraz reżyserem projektu Mover. Projekt społeczny (XVII MKTWiFST, 2010) – spektaklu na 12 tancerzy z całej Polski o różnym stopniu zaawansowania w życie taneczne, w różnym wieku, opowiadający o kondycji tancerza w Polsce.
 
Jest również rezydentem w prestiżowym polskim programie na współczesną choreografię SOLO PROJEKT 2010 w Starym Browarze w Poznaniu. Powstałe solo Mt 9,7 było prezentowane m.in. na 20 TanzTage w Berlinie, Europejskim Kongresie Kultury we Wrocławiu, Polityki Tańca w Instytucie Teatralnym w Warszawie, Wibracjach Tanecznych we Wrocławiu. Wychodząc od tytułowego ewangelicznego wersetu – fragmentu opowieści o uzdrowieniu paralityka – Rafał Urbacki przeprowadza krytykę chrześcijańskiego pojęcia miłosierdzia. Jego lecture performance oparty jest w dużej mierze na materiale autobiograficznym – artysta sam zmaga się z niepełnosprawnością.
 
Po raz pierwszy współpracował z duetem Strzępka/Demirskiw spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 (Teatr Polski we Wrocławiu, 2011).
 
Projekt taneczny o tożsamości pokolenia lat 90., którego jest reżyserem, otrzymał dofinansowanie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Rafał Urbacki jest także uczestnikiem warsztatów tanecznych i choreograficznych z takimi tancerzami, jak: Keith Hennessy (USA), Chris Harring (Austria), Ria Higler (Holandia), Michael Schumacher (USA), Peter Pleyer (Niemcy), Simone Aughterlony (Nowa Zelandia), Ray Chung (Chiny/USA), Daniel Lepkoff (USA), Danya Elraz (Izrael). Milan Kozanek (Słowacja), Tal Avni (Izrael), Emio Greco (Holandia), Maria Grudskaya (Rosja) i in. Współpracuje z Akademią Muzyczną prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z zakresu muzykoterapii oraz ze świadomości ciała i improwizacji w całym kraju.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego.

Rafał Urbacki zmarł po ciężkiej chorobie.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Inga Pilchowska

Współpracowała m.in. z Teatrem Horzycy w Toruniu, Teatrem Muzycznym w Gdyni, Teatrem Muzycznym w Łodzi, Opolskim Teatrem Lalki i Aktora. Związana ze stołecznymi teatrami: Rampa, Imka, Komedia, Kwadrat, na Woli, Polonia i Syrena.
 
Jest autorką choreografii zarówno do spektakli dla młodego widza (Zorro, Kot w butach, Zwierzęta Doktora Dolittle, Pożarcie królewny Bluetki, Dzieci z Bullerbyn), jak i dla dorosłych (Obywatel – spektakl oparty na twórczości Republiki, Walc na trawie, Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie? – spektakle do utworów Marka Grechuty, Nie dorosłem – piosenki Stanisława Staszewskiego, Mistrz i Małgorzata, Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits, Kontrakt).
 
Pracuje także w filmie, reklamie, przy widowiskach estradowych, programach edukacyjnych oraz integracyjnych np.: „Teatr i Szkoła“, „Teatr bez Barier“, prowadząc warsztaty taneczne.
 
Jako tancerka zadebiutowała rolą Francisci w musicalu West Side Story L. Bernsteina na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Poza rolami w spektaklach teatralnych (m.in. Teatru Kwadrat, Komedia, Syrena czy Teatru na Woli), tańczyła w wielkich widowiskach estradowych, m.in. w Opentańcu (Teatr Muzyczny w Gdyni, Bruksela, Ateny), Vichrach ( Praga, Bratysława, Warszawa) czy – ostatnio – w Rock Loves Chopin (Warszawa, Berlin, Szanghaj, Kair).

Do najnowszych jej realizacji teatralnych należą układy choreograficzne w spektaklach:
– Wanna Archimedesa K. Jaślara (Teatr Rampa na Targówku w Warszawie),
– Młynarski obowiązkowo! W. Młynarskiego (Teatr 6. piętro w Warszawie),
– Nie dorosłem, czyli piosenki Taty Kazika S. Staszewskiego (Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie).

W Teatrze Rozrywki stworzyła choreografię do spektakli:
– Kot w butach J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana,
– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona,
– Zorro J. Bończyka i Z. Krzywańskiego,
– Cabaret J. Masteroffa, J. Kandera i F. Ebba.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Grzegorz Suski

Aktor, reżyser, kompozytor, instruktor akrobatyki, student Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwent Studia Aktorskiego w Krakowskim Teatrze Scena STU. Pedagog PWST w Krakowie. Jako aktor współpracował z Krakowskim Teatrem Scena STU (Strojnatt w Panu Twardowskim J. Grzywacza, Aktor w Hamlecie W. Szekspira, Oficer Oswald w Królu Learze W. Szekspira), Teatrem Dramatycznym w Warszawie (Tancerz w Hamlecie W. Szekspira, Metro M. i A. Miklaszewskich), Teatrem Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie (Joe Harper, Ben Roger w Przygodach Tomka Sawyera M. Twaina, Jussac w Trzech muszkieterach A. Dumasa), Teatrem Muzycznym ROMA w Warszawie (Makiawel w Kotach A. L. Webbera, Ciemnociemny Drab w Akademii Pana Kleksa A. Korzyńskiego), Teatrem Komedia w Warszawie (Pierścień i róża wg W. Thackeraya, Cyrano E. Brylla), Teatrem Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu (Adam w Korporacji J. Onufrowicza), Teatrem Wielkim w Warszawie (Halka S. Moniuszki) oraz Teatrem Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Płocku (Mazepa J. Słowackiego) i in.
 
Tworzy choreografię i układy pojedynków do spektakli Teatru im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem, dla Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie, Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Płocku, Teatru PWST w Krakowie oraz dla Krakowskiego Teatru Scena STU.
 
Jako reżyser zadebiutował spektaklem Cudowny naszyjnik W. Jasińskiego i P. Lipnickiego w Teatrze STU (zagrał tam też trzy role; był autorem muzyki i choreografii).
 
Reżyserował wiele widowisk teatralnych (Sala Kongresowa w Warszawie) i plenerowych (Rynek Starego Miasta w Warszawie, Opera Leśna w Sopocie).
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Kogut w rosole S. Jokica.
 
Foto: Darek Majewski